Can Çakmur Schwanengesang (Super Audio CD)
Beschrijving
Bol Partner
Franz Liszts bewerking van Schuberts Schwanengesang is heel erg zijn eigen werk: terwijl het heel duidelijk de muzikale betekenis van het origineel behoudt, geeft het ook een beeld van Liszts begrip van wat er achter de zwarte stippen op papier ligt. In de woorden van de jonge Turkse pianist Can Çakmur zijn Liszts 'liederen zonder woorden' 'opvallend, huiveringwekkend, groots, intiem, vol leven en toch vaak zo bleek als de dood. Het wonder van wat een enkel instrument kan bereiken speelt een integrale rol in al deze stukken' Schwanengesang, postuum uitgegeven, is een verzameling liederen die Schubert wellicht gegroepeerd had willen zien, maar als dat zo was heeft hij nooit een definitieve volgorde aangegeven. Liszt nam in zijn bewerking een eigen volgorde aan, en Çakmur neemt dezelfde vrijheid, in een poging 'te komen tot een volgorde die geen verhaallijn presenteert, maar een emotionele reis. Liebesbotschaft en Taubenpost vormen het voorspel en het slot van de cyclus: het ene concentreert zich op de belofte van de dichter om terug te keren naar zijn geliefde, terwijl het andere het verlangen omarmt met glinsterende tranen. Verlangen (Sehnsucht) is het eigenlijke gevoel dat de cyclus aandrijft, want het draagt zowel hoop als teleurstelling in zich Het Liszt-arrangement werd voor het eerst gepubliceerd in 1840, twaalf jaar na Schuberts dood, en Çakmur contrasteert het hier met de veel latere 'vergeten' walsen, Quatre Valses oubliées. Zoals de meeste late muziek van Liszt zijn ze ongrijpbaar, en Çakmur beschrijft ze als 'mogelijk weemoedig, sardonisch of melancholisch - of misschien wel alles tegelijk.' Can Çakmur, winnaar van het 2018 Hamamatsu International Piano Competition, bracht in 2019 zijn debuutschijf uit en ontving lof voor zowel zijn technische bekwaamheid als zijn sensibiliteit - kwaliteiten die goed van pas komen voor zijn nieuwe Liszt-recital.
Franz Liszts bewerking van Schuberts Schwanengesang is heel erg zijn eigen werk: terwijl het heel duidelijk de muzikale betekenis van het origineel behoudt, geeft het ook een beeld van Liszts begrip van wat er achter de zwarte stippen op papier ligt. In de woorden van de jonge Turkse pianist Can Çakmur zijn Liszts 'liederen zonder woorden' 'opvallend, huiveringwekkend, groots, intiem, vol leven en toch vaak zo bleek als de dood. Het wonder van wat een enkel instrument kan bereiken speelt een integrale rol in al deze stukken' Schwanengesang, postuum uitgegeven, is een verzameling liederen die Schubert wellicht gegroepeerd had willen zien, maar als dat zo was heeft hij nooit een definitieve volgorde aangegeven. Liszt nam in zijn bewerking een eigen volgorde aan, en Çakmur neemt dezelfde vrijheid, in een poging 'te komen tot een volgorde die geen verhaallijn presenteert, maar een emotionele reis. Liebesbotschaft en Taubenpost vormen het voorspel en het slot van de cyclus: het ene concentreert zich op de belofte van de dichter om terug te keren naar zijn geliefde, terwijl het andere het verlangen omarmt met glinsterende tranen. Verlangen (Sehnsucht) is het eigenlijke gevoel dat de cyclus aandrijft, want het draagt zowel hoop als teleurstelling in zich Het Liszt-arrangement werd voor het eerst gepubliceerd in 1840, twaalf jaar na Schuberts dood, en Çakmur contrasteert het hier met de veel latere 'vergeten' walsen, Quatre Valses oubliées. Zoals de meeste late muziek van Liszt zijn ze ongrijpbaar, en Çakmur beschrijft ze als 'mogelijk weemoedig, sardonisch of melancholisch - of misschien wel alles tegelijk.' Can Çakmur, winnaar van het 2018 Hamamatsu International Piano Competition, bracht in 2019 zijn debuutschijf uit en ontving lof voor zowel zijn technische bekwaamheid als zijn sensibiliteit - kwaliteiten die goed van pas komen voor zijn nieuwe Liszt-recital.