Cecil Taylor Unit Structures (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Unit Structures van Cecil Taylor is een baanbrekend album binnen het genre avant-garde jazz, met een sterke nadruk op free jazz en atonale muzikale structuren. Het werd uitgebracht als LP en geldt als een van de meest invloedrijke werken van de freejazz-beweging. De muziek is opgebouwd uit complexe ritmes en harmonieën, waarbij de conventionele jazzstructuren worden losgelaten ten gunste van een meer intuïtieve en vrije benadering van tijd en melodie. Centraal op het album staat Taylors radicale visie, waarin improvisatie en compositie naadloos in elkaar overlopen en de grenzen van het genre worden opgezocht. Cecil Taylor wordt op dit album bijgestaan door een ensemble van zeven muzikanten, waaronder Andrew Cyrille op drums, Jimmy Lyons op altsaxofoon, Ken McIntyre op verschillende houtblazers, en twee contrabassisten die samen een extra gelaagdheid en sonische diepte toevoegen. De muziek op Unit Structures vraagt veel van de luisteraar: door de hoge intensiteit en dichtheid is het niet altijd gemakkelijk toegankelijk. Toch biedt het album bijzondere momenten waarin chaotische passages onverwachts oplossen in prachtige, vluchtige melodieën of verrassend subtiele interacties tussen de bandleden. Op Unit Structures staan vier hoofdcomposities met verschillende delen. Een van de opvallendste tracks is Steps, waarmee het album opent. Deze compositie begint met de kenmerkende, percussieve pianoklanken van Taylor en ontwikkelt zich tot een heftige wisselwerking tussen de piano, drums en blazers, constant balancerend op de grens van tonaliteit en atonaliteit. Naar het einde toe ontvouwt zich een korte, haast lyrische saxofoonlijn die direct weer overschaduwd wordt door felle drumsalvo’s. Deze aanpak illustreert de manier waarop schoonheid en ontregeling op het album voortdurend met elkaar worden afgewisseld. Een ander belangrijk stuk, Enter, Evening (Soft Line Structure), laat een ingetogen kant zien van het ensemble. Hier krijgt de trompet een lyrisch karakter dat vervolgens overgaat in een dromerige oboe-solo, terwijl Taylor subtiele, gespannen ritmische patronen uit de piano haalt, zelfs tijdens langzamere rubato-passages. Het geheel roept een nachtelijke sfeer op, als een film noir-soundtrack die uit elkaar lijkt te zijn gevallen en weer opnieuw in elkaar is gezet, waardoor een unieke en haast hypnotiserende klankwereld ontstaat. Op de B-kant van de LP bevindt zich de bijna achttien minuten durende suite Unit Structure/As Of A Now/Section. Dit stuk brengt het volledige ensemble samen en gaat voortdurend heen en weer tussen volledige cohesie en schijnbare desintegratie. De energie spat ervan af, met muzikanten die collectief bouwen aan een sonische eruptie, vergelijkbaar met een vulkaan op het punt van uitbarsten. Deze intensiteit en fysieke kracht zijn zelden vertoond binnen de jazz, zelfs niet in de meest extreme uitingen van het genre. Unit Structures verscheen in 1966 en geldt sindsdien als een essentiële mijlpaal binnen de jazz. Het album onderscheidt zich door een combinatie van doordachte architectuur, improvisatie en brute energie. Waar veel avant-garde jazz de neiging heeft om alle structuur los te laten, blijft Taylor streven naar een soort interne logica en discipline, waardoor het album onder de oppervlakte een sterk gevoel van controle en visie behoudt. Unit Structures overtuigt als een potent statement van muzikale onafhankelijkheid en ongrijpbare schoonheid.
Unit Structures van Cecil Taylor is een baanbrekend album binnen het genre avant-garde jazz, met een sterke nadruk op free jazz en atonale muzikale structuren. Het werd uitgebracht als LP en geldt als een van de meest invloedrijke werken van de freejazz-beweging. De muziek is opgebouwd uit complexe ritmes en harmonieën, waarbij de conventionele jazzstructuren worden losgelaten ten gunste van een meer intuïtieve en vrije benadering van tijd en melodie. Centraal op het album staat Taylors radicale visie, waarin improvisatie en compositie naadloos in elkaar overlopen en de grenzen van het genre worden opgezocht. Cecil Taylor wordt op dit album bijgestaan door een ensemble van zeven muzikanten, waaronder Andrew Cyrille op drums, Jimmy Lyons op altsaxofoon, Ken McIntyre op verschillende houtblazers, en twee contrabassisten die samen een extra gelaagdheid en sonische diepte toevoegen. De muziek op Unit Structures vraagt veel van de luisteraar: door de hoge intensiteit en dichtheid is het niet altijd gemakkelijk toegankelijk. Toch biedt het album bijzondere momenten waarin chaotische passages onverwachts oplossen in prachtige, vluchtige melodieën of verrassend subtiele interacties tussen de bandleden. Op Unit Structures staan vier hoofdcomposities met verschillende delen. Een van de opvallendste tracks is Steps, waarmee het album opent. Deze compositie begint met de kenmerkende, percussieve pianoklanken van Taylor en ontwikkelt zich tot een heftige wisselwerking tussen de piano, drums en blazers, constant balancerend op de grens van tonaliteit en atonaliteit. Naar het einde toe ontvouwt zich een korte, haast lyrische saxofoonlijn die direct weer overschaduwd wordt door felle drumsalvo’s. Deze aanpak illustreert de manier waarop schoonheid en ontregeling op het album voortdurend met elkaar worden afgewisseld. Een ander belangrijk stuk, Enter, Evening (Soft Line Structure), laat een ingetogen kant zien van het ensemble. Hier krijgt de trompet een lyrisch karakter dat vervolgens overgaat in een dromerige oboe-solo, terwijl Taylor subtiele, gespannen ritmische patronen uit de piano haalt, zelfs tijdens langzamere rubato-passages. Het geheel roept een nachtelijke sfeer op, als een film noir-soundtrack die uit elkaar lijkt te zijn gevallen en weer opnieuw in elkaar is gezet, waardoor een unieke en haast hypnotiserende klankwereld ontstaat. Op de B-kant van de LP bevindt zich de bijna achttien minuten durende suite Unit Structure/As Of A Now/Section. Dit stuk brengt het volledige ensemble samen en gaat voortdurend heen en weer tussen volledige cohesie en schijnbare desintegratie. De energie spat ervan af, met muzikanten die collectief bouwen aan een sonische eruptie, vergelijkbaar met een vulkaan op het punt van uitbarsten. Deze intensiteit en fysieke kracht zijn zelden vertoond binnen de jazz, zelfs niet in de meest extreme uitingen van het genre. Unit Structures verscheen in 1966 en geldt sindsdien als een essentiële mijlpaal binnen de jazz. Het album onderscheidt zich door een combinatie van doordachte architectuur, improvisatie en brute energie. Waar veel avant-garde jazz de neiging heeft om alle structuur los te laten, blijft Taylor streven naar een soort interne logica en discipline, waardoor het album onder de oppervlakte een sterk gevoel van controle en visie behoudt. Unit Structures overtuigt als een potent statement van muzikale onafhankelijkheid en ongrijpbare schoonheid.
Records on VinylUnit Structures van Cecil Taylor is nieuw in ons assortiment. Check de releasedatum om te kijken of het al leverbaar is.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: