Charles Mingus Mingus..

Mingus Mingus Mingus Mingus Mingus is een invloedrijke LP van de Amerikaanse jazzbassist en -componist Charles Mingus. Het album verscheen in het midden van de jaren zestig en wordt vaak gerekend tot de hoogtepunten binnen de jazzgeschiedenis. Kenmerkend voor het album is de krachtige en veelzijdige benadering waarmee Mingus zijn composities herinterpreteert: veel stukken zijn herwerkingen van zijn eerder verschenen werk, waarbij de arrangementen complexer, dynamischer en moderner klinken dan hun voorgangers. Het genre van Mingus Mingus Mingus Mingus Mingus is zonder twijfel jazz, maar dan in zijn meest expressieve en veelzijdige vorm. Mingus vermengt elementen uit de hardbop en postbop met invloeden uit gospel, blues en zelfs klassieke muziek. Het album toont zowel zijn ingetogen, lyrische kant als zijn energieke, soms chaotische stijl, waarbij structuur en improvisatie voortdurend samenvallen. De bezetting bestaat uit elf voortreffelijke musici, waaronder grote namen als Eric Dolphy, Jaki Byard, Booker Ervin en Dannie Richmond. Zij weten als geen ander Mingus' beweeglijke en veeleisende muziek tot leven te brengen, wat resulteert in een overrompelende luisterervaring vol dramatische wendingen. Muzikaal biedt het album een breed palet aan sferen en kleuren. Zo is het openingsnummer II B.S. een explosieve herinterpretatie van het eerdere Haitian Fight Song, waarin heftige uitbarstingen van blazers worden afgewisseld met zinderende ritmische secties. Een ander opvallend stuk is Better Get Hit in Yo' Soul, waar de invloed van de gospel duidelijk naar voren komt door het opzwepende ritme en het collectieve enthousiasme van de band. Het nummer Celia, opgedragen aan Mingus' vrouw, vormt juist een meer bezonnen en melodisch contrast, en laat zien hoe goed Mingus in staat is om ook gevoelige, lyrische stukken te schrijven binnen zijn expressieve idioom. Naast eigen composities bevat de LP ook een cover van het jazz-icoon Duke Ellington: Mood Indigo. Hiermee brengt Mingus een eerbetoon aan zijn grote voorbeeld, terwijl hij toch de compositie geheel naar zijn eigen hand zet. Wat de productie betreft, klinken alle instrumenten uitzonderlijk helder en gelaagd: de blazerspartijen zijn krachtig en soms ronduit brutaal, het pianospel is inventief en gelaagd, en Mingus zelf levert met zijn vaak prominente contrabas een solide fundament. Mingus Mingus Mingus Mingus Mingus wordt gezien als het laatste grote studiowerk van Charles Mingus uit de jaren zestig. Het album is een samenvatting van zijn stijl en visie: een viering van vrijheid, structuur, emotie en technische virtuositeit binnen het jazzidioom. De LP blijft tot op de dag van vandaag een essentieel album voor liefhebbers van jazz die op zoek zijn naar verbeeldingskracht en expressie op het allerhoogste niveau.