Dr. Lonnie Smith Breathe (CD)

Breathe van Dr. Lonnie Smith is een album dat de luisteraar onderdompelt in de rijke traditie en de vernieuwing van de jazz. Uitgebracht in 2021, wordt het album gedragen door Smiths karakteristieke spel op de Hammond B-3 orgel en zijn vermogen om klassiek soul jazz, jazz-funk en post-bop te combineren met eigentijdse invloeden. Het album is grotendeels live opgenomen tijdens een viering van Smiths 75ste verjaardag in het befaamde Jazz Standard in New York, waarbij een breed, energiek ensemble hem ondersteunt. De bezetting bestaat uit gevestigde jazzmusici zoals gitarist Jonathan Kreisberg, drummer Johnathan Blake en een krachtige blazerssectie, waardoor het geluid groots, expressief en verrassend veelzijdig is. Breathe kenmerkt zich door een dynamische sfeer waarin het erfgoed van jazz en soul wordt gevierd, maar ook muzikaal wordt uitgedaagd. Smith is geen traditioneel ingestelde muzikant: hij laat voortdurend horen dat hij nieuwe grenzen verkent en verbindt oude grooves met hedendaagse klanken. Opvallend is de samenwerking met rockicoon Iggy Pop, die op twee tracks een onverwachte en overtuigende gastrol vervult. Deze samenwerking, te horen op het studio-opener 'Why Can’t We Live Together' en de afsluiter 'Sunshine Superman', voegt niet alleen extra kleur toe aan het album, maar illustreert ook Smiths open blik op genres en grenzen. De track 'Why Can’t We Live Together' is een soulvolle herinterpretatie van Timmy Thomas’ klassieker. Hier vermengt Iggy Pop zijn warme, sobere zang met Smiths inventieve orgelspel, ondersteund door subtiele ritmiek. De sfeer is ingetogen, reflectief, en vol emotionele lading. 'Sunshine Superman', oorspronkelijk van Donovan, krijgt in Smiths handen een dromerige, psychedelische jazzinslag, waarbij Pop’s stem perfect aansluit bij de ontspannen, groovende sfeer. Tussen deze twee studiotracks ontvouwt zich het livegedeelte van het album, waarin Smiths eigen band uitblinkt in samenspel en improvisatie. Een andere noemenswaardige track, 'Bright Eyes', laat Smiths melodische inventiviteit en gevoel voor diepgaande groove horen. De blazers spatten energiek boven het ritme uit, terwijl Smith zijn orgel een bijna magische klanklaag meegeeft. Het album ademt een losbandige, feestelijke energie maar schuwt tegelijkertijd introspectie en emotie niet. 'Pilgrimage', gezongen door Alicia Olatuja, is een goed voorbeeld van deze balans: het nummer heeft een spirituele, bezinnende toon en is rijk aan harmonische nuances. De live-uitvoeringen bieden een rauwe directheid en spontaniteit, met vlagen van vurige solo’s en fel groepsspel die doen denken aan iconische jazz-funk en soultradities. Toch klinkt alles eigentijds en fris, mede dankzij de uitstekende productie en de levendige interactie tussen de bandleden. Qua genre beweegt Breathe zich moeiteloos tussen jazz, post-bop, soul jazz en jazz-funk. Dr. Lonnie Smith weet op dit album zijn verleden als Hammond-legende te eren, maar voegt er een eigentijdse, avontuurlijke dimensie aan toe. Het resultaat is een album dat niet alleen jazzliefhebbers aanspreekt, maar ook muziekliefhebbers die openstaan voor genre-overstijgende verrassingen. Breathe is een waardige afsluiting van Smiths imposante discografie en een helder voorbeeld van zijn blijvende vitaliteit en innovatiekracht binnen de moderne jazz.