Max Richter Infra (CD)

Max Richter’s album Infra is een hedendaagse compositie die zich beweegt binnen het genre van de moderne klassieke muziek, met duidelijke invloeden uit ambient en minimalisme. Het werk is gecomponeerd voor piano, elektronica en strijkkwartet en vormt een uitbreiding van Richters originele score voor het gelijknamige ballet van Wayne McGregor. Met Infra verweeft Richter klassieke instrumentatie met elektronische klanken, waardoor een ruimtelijk en gelaagd geluid ontstaat dat zowel melancholisch als meditatief aandoet. Het cd-album Infra werd uitgebracht door Deutsche Grammophon als onderdeel van Richters Retrospective catalogus. Het project ontstond als een vervolg op zijn compositie voor een ballet dat reageerde op de impact van de Londense aanslagen. De muzikale benadering is sober, met een sterk gevoel voor pacing en dynamiek. Richter slaagt erin om zijn kenmerkende, emotionele melodieën te combineren met subtiele elektronische ruis en verstilde pianoklanken, waardoor het album een sfeer van desolatie en hoop uitstraalt. Qua structuur is het album opgedeeld in twee reeksen: de Infra-tracks en de Journey-tracks. De Infra-reeks bestaat uit opeenvolgende genummerde stukken, bijvoorbeeld Infra 1 tot Infra 8, die elk een andere nuance van Richter’s muzikale landschap laten horen. Het nummer Infra 5 geldt als een van de hoogtepunten van het album; het bouwt langzaam op vanuit een sombere melodie en bereikt een bijna frenetieke climax met strijkers en feedback, waarna de muziek abrupt tot rust komt. Ook Infra 3 valt op door zijn golvende pianochords, terwijl Infra 4 emotionele snaren raakt met zijn droevige vioolthema’s. Deze tracks versterken de indruk van het album als een doorlopende muzikale reis, waarin subtiele overgangsmomenten en rustpunten bijdragen aan de choreografische flow van het geheel. Richters muziek op Infra wordt geprezen om zijn beperkte maar doeltreffende middelen en zijn voortdurende afwisseling tussen toegankelijkheid en diepgang. De spanningsopbouw tussen melodie en ruis, vreugde en desolatie, maakt het album bijzonder. Het geheel is vooral melancholisch van karakter, maar biedt ruimte voor subtiele lichtpunten en momenten van reflectie. Dit maakt Infra tot een inspirerend album dat rijk aan detail is en een sterke emotionele structuur kent. De release van Infra vond plaats in het jaar 2010. Sindsdien heeft het album een vaste plaats gekregen binnen Richters oeuvre en geniet het veel waardering in zowel de klassieke als de elektronische muziekwereld. Tracks als Infra 3, Infra 5 en Infra 8 zijn representatief voor het album en laten horen hoe Richter atmosferische spanning combineert met poetische muzikale lijnen. De samensmelting van klassieke en elektronische elementen, het gebalanceerde minimalisme en de emotionele diepgang maken Infra tot een bijzonder luisterwerk dat zowel liefhebbers van moderne klassieke muziek als ambient aanspreekt. Het geheel is niet alleen een muzikale reflectie op een ingrijpend historisch moment, maar vooral een op zichzelf staande, ontroerende compositie.