Mecano Ya Viene El Sol (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Ya Viene El Sol is het derde studioalbum van de Spaanse band Mecano, uitgebracht als LP in het jaar 1984. Het album markeert een belangrijke fase in de muzikale ontwikkeling van Mecano, doordat de band hier een meer volwassen en verfijnd geluid introduceert. In deze periode maakten ze voor het eerst gebruik van de Fairlight CMI, een digitale sampler, wat zorgde voor nieuwe elektronische klanken in hun muziek. Kenmerkend voor Ya Viene El Sol is dat Mecano niet alleen voortborduurt op hun synthpopbasis, maar hun muzikale spectrum verruimt richting elektro-pop, met invloeden uit experimentele pop en zelfs hints van new wave. Dit album luidt tegelijkertijd het begin in van de periode waarin de band zelf de productie van hun werk op zich neemt. De band bestaat uit zangeres Ana Torroja en de broers José María en Nacho Cano. Met dit album bevestigt Mecano zijn rol binnen de zogenaamde Movida Madrileña, de bloeiende Spaanse countercultuur van de jaren tachtig, en zet de groep een stap naar internationale bekendheid. Opmerkelijk aan Ya Viene El Sol is dat het de enige song bevat die Ana Torroja mede heeft geschreven met de band, namelijk het nummer Mosquito. Dit was uitzonderlijk, aangezien het gros van het songmateriaal door de broers Cano werd gecomponeerd. Tot de opvallendste tracks op het album behoren onder andere Hawaii-Bombay, een nummer dat zowel in Spanje als in Latijns-Amerika geliefd is. Ook het energieke Japón is van de partij, een uptempo synthpoptrack die de vernieuwende sound van het album extra kracht bijzet. Busco Algo Barato behoort eveneens tot de lijst met bekende nummers van deze langspeler. Door deze variatie blijft het album fris en eigenzinnig, met teksten die zowel alledaagse taferelen als meer abstracte thema’s aansnijden, en met muziek die laveert tussen speelse lichtvoetigheid en meer melancholische sferen. Hoewel Ya Viene El Sol commercieel gezien niet het grootste succes was in de carrière van Mecano, wordt het veelal beschouwd als een overgangsplaat die het fundament legde voor het latere, wereldwijde succes van de band. Het album onderscheidt zich door zijn innovatieve productie en is een sleutelmoment in de evolutie van Mecano van eenvoudige synthpop naar een meer veelzijdige popgroep. Daarmee is Ya Viene El Sol een essentieel document in het Spaanse poplandschap van de jaren tachtig, en een LP die tot vandaag de dag wordt gewaardeerd door liefhebbers van elektronische en popmuziek.
Ya Viene El Sol is het derde studioalbum van de Spaanse band Mecano, uitgebracht als LP in het jaar 1984. Het album markeert een belangrijke fase in de muzikale ontwikkeling van Mecano, doordat de band hier een meer volwassen en verfijnd geluid introduceert. In deze periode maakten ze voor het eerst gebruik van de Fairlight CMI, een digitale sampler, wat zorgde voor nieuwe elektronische klanken in hun muziek. Kenmerkend voor Ya Viene El Sol is dat Mecano niet alleen voortborduurt op hun synthpopbasis, maar hun muzikale spectrum verruimt richting elektro-pop, met invloeden uit experimentele pop en zelfs hints van new wave. Dit album luidt tegelijkertijd het begin in van de periode waarin de band zelf de productie van hun werk op zich neemt. De band bestaat uit zangeres Ana Torroja en de broers José María en Nacho Cano. Met dit album bevestigt Mecano zijn rol binnen de zogenaamde Movida Madrileña, de bloeiende Spaanse countercultuur van de jaren tachtig, en zet de groep een stap naar internationale bekendheid. Opmerkelijk aan Ya Viene El Sol is dat het de enige song bevat die Ana Torroja mede heeft geschreven met de band, namelijk het nummer Mosquito. Dit was uitzonderlijk, aangezien het gros van het songmateriaal door de broers Cano werd gecomponeerd. Tot de opvallendste tracks op het album behoren onder andere Hawaii-Bombay, een nummer dat zowel in Spanje als in Latijns-Amerika geliefd is. Ook het energieke Japón is van de partij, een uptempo synthpoptrack die de vernieuwende sound van het album extra kracht bijzet. Busco Algo Barato behoort eveneens tot de lijst met bekende nummers van deze langspeler. Door deze variatie blijft het album fris en eigenzinnig, met teksten die zowel alledaagse taferelen als meer abstracte thema’s aansnijden, en met muziek die laveert tussen speelse lichtvoetigheid en meer melancholische sferen. Hoewel Ya Viene El Sol commercieel gezien niet het grootste succes was in de carrière van Mecano, wordt het veelal beschouwd als een overgangsplaat die het fundament legde voor het latere, wereldwijde succes van de band. Het album onderscheidt zich door zijn innovatieve productie en is een sleutelmoment in de evolutie van Mecano van eenvoudige synthpop naar een meer veelzijdige popgroep. Daarmee is Ya Viene El Sol een essentieel document in het Spaanse poplandschap van de jaren tachtig, en een LP die tot vandaag de dag wordt gewaardeerd door liefhebbers van elektronische en popmuziek.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: