Palm Nicks And Grazes (CD)

Bol Partner

Delen verwarren met het geheel is onvermijdelijk bij Palm. Drummer Hugo Stanley, bassist Gerasimos Livitsanos en gitaristen/zangers/schoolliefdes Eve Alpert en Kasra Kurt begonnen samen muziek te maken als tieners en brachten een groot deel van hun twintiger jaren door in het soort nabijheid dat ongewoon is voor volwassenen, buiten tourende bands en het International Space Station. Gedurende een aantal jaren slokte de band het leven van de leden op tot een punt van uitputting: 'Om eerlijk te zijn denk ik dat we een beetje opgebrand raakten. Er waren tijden dat het niet duidelijk was of we nog een plaat zouden maken' zegt Alpert. Het was pas nadat meerdere vreemde verwondingen gevolgd door een pandemie, een pauze afdwongen - van toeren maar ook van schrijven, repeteren, zelfs elkaar zien- dat de vier zich konden hergroeperen en weer een weg vooruit zagen. Op hun laatste werk, Nicks and Grazes, omarmt Palm disharmonie met een verbluffend effect. 'We wilden twee twee potentieel tegengestelde esthetieken verzoenen,' zegt Kurt. 'Om de spontane, vrije energie van onze live shows te vangen en tegelijkertijd terwijl we elementen uit het traditioneel gerasterde palet van de elektronische muziek integreren.' Om te voorkomen wat Kurt verwijst als 'Palm goes electro,' hebben de muzikanten zich jarenlang verdiept in de ins en outs van productie door Ableton te leren terwijl ze ook experimenteerden met 'het percussieve, texturale en gebarenpotentieel' van hun instrumenten. Daartoe zette de band de eeuwenoude traditie van instrumentpreparatie voort, door gitaren uit te breiden met drumstokken, metalen staven en, op voorstel van Charles Bullen (This Heat, Lifetones), met rubber beklede tuindraad om de snaren te wikkelen. De weerbarstigheid van de geprepareerde gitaar op nummers als 'Mirror Mirror' en 'Eager Copy' contrasteert met de standvastige reproduceerbaarheid van de elektronische elementen van het album. Terwijl Palm Japanse popmuziek, dub en footwork aanhaalt als invloeden op het sonische palet van dit album, vonden zij keer op keer terug naar de artiesten die hen inspireerden om de groep meer dan tien jaar geleden op te richten. 'Toen we als band begonnen, hadden we een band door onze waardering voor zware, agressieve, lawaaierige muziek', zegt Alpert. 'We schreven stukken die gewoon metal waren.' Kurt voegt toe, 'Ik ontdekte dat ik opnieuw verliefd werd op de viscerale, gekartelde kwaliteit van de gitaren in de muziek van Glenn Branca, The Fall, Beefheart, en Sonic Youth, allemaal belangrijke vroege invloeden van Palm.' Terugkeren naar de fundamenten gaf Palm een sterke basis waarop ze vrij konden experimenteren, wat resulteerde in hun meest ambitieuze en onthullende album tot nu toe.

Amazon

Audio-cd, News P - Z Saddle Creek