Queen Game
Beschrijving
Bol Partner
The Game is het achtste studioalbum van de Britse band Queen en verscheen in 1980 als LP in een Limited Edition. Dit album markeert een opvallende wending in de muzikale stijl van Queen: het bevat een grotere nadruk op pop, rock en zelfs disco-invloeden. De band verraste veel fans door voor het eerst gebruik te maken van een synthesizer, wat destijds een breuk was met hun eerdere, meer traditionele rockgeluid. Qua genre is The Game te beschrijven als een mix van rock, poprock en funk, met een opvallend catchy en toegankelijk karakter in vergelijking met sommige eerdere Queen-platen. Het album werd grotendeels opgenomen in de Musicland Studios in München, met Reinhold Mack als co-producer. Queen zocht duidelijk vernieuwing en experimenteerde niet alleen met instrumentatie, maar ook met productie en compositie. Twee van de meest iconische tracks op dit album zijn Another One Bites the Dust en Crazy Little Thing Called Love. Another One Bites the Dust is een funky, door John Deacon geschreven nummer dat met zijn herkenbare baslijn het discogenre omarmt, maar tegelijkertijd stevig in de rocktraditie blijft staan. Dit nummer groeide uit tot een enorme internationale hit en bereikte zelfs de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Crazy Little Thing Called Love – door Freddie Mercury geschreven – grijpt juist terug op rock-’n-roll en rockabilly-invloeden, geïnspireerd door Elvis Presley, en is een speels eerbetoon aan de roots van de popmuziek. Deze song werd een klassieker binnen het Queen-repertoire. Daarnaast is het nummer Play the Game het openingsnummer van het album; het combineert de typische Queen-dramatiek met subtiele nieuwe geluiden dankzij het gebruik van synthesizer. Naast de genoemde singles biedt The Game een uitgebalanceerde verzameling tracks waarin elk bandlid compositorisch en instrumentaal een rol van betekenis speelt. De nummers op het album klinken luchtiger, compacter en meer gefocust dan op eerdere Queen-albums, met ruimte voor zowel ballads als energieke rocknummers. Het album groeide uit tot een groot commercieel succes, zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten, en wordt vaak beschouwd als een keerpunt in Queen’s carrière. In beperkte oplage verscheen The Game als Limited Edition-LP. Deze uitgave had destijds een andere hoesfoto ten opzichte van latere cd-versies, wat bij fans en verzamelaars zorgt voor extra herkenbaarheid. The Game wordt tot op heden gezien als een van de meest toegankelijke en vernieuwende Queen-albums, waarin het viertal laat horen hoe ze met succes konden meeveren op de muzikale trends van hun tijd, zonder hun identiteit te verliezen.
The Game is het achtste studioalbum van de Britse band Queen en verscheen in 1980 als LP in een Limited Edition. Dit album markeert een opvallende wending in de muzikale stijl van Queen: het bevat een grotere nadruk op pop, rock en zelfs disco-invloeden. De band verraste veel fans door voor het eerst gebruik te maken van een synthesizer, wat destijds een breuk was met hun eerdere, meer traditionele rockgeluid. Qua genre is The Game te beschrijven als een mix van rock, poprock en funk, met een opvallend catchy en toegankelijk karakter in vergelijking met sommige eerdere Queen-platen. Het album werd grotendeels opgenomen in de Musicland Studios in München, met Reinhold Mack als co-producer. Queen zocht duidelijk vernieuwing en experimenteerde niet alleen met instrumentatie, maar ook met productie en compositie. Twee van de meest iconische tracks op dit album zijn Another One Bites the Dust en Crazy Little Thing Called Love. Another One Bites the Dust is een funky, door John Deacon geschreven nummer dat met zijn herkenbare baslijn het discogenre omarmt, maar tegelijkertijd stevig in de rocktraditie blijft staan. Dit nummer groeide uit tot een enorme internationale hit en bereikte zelfs de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Crazy Little Thing Called Love – door Freddie Mercury geschreven – grijpt juist terug op rock-’n-roll en rockabilly-invloeden, geïnspireerd door Elvis Presley, en is een speels eerbetoon aan de roots van de popmuziek. Deze song werd een klassieker binnen het Queen-repertoire. Daarnaast is het nummer Play the Game het openingsnummer van het album; het combineert de typische Queen-dramatiek met subtiele nieuwe geluiden dankzij het gebruik van synthesizer. Naast de genoemde singles biedt The Game een uitgebalanceerde verzameling tracks waarin elk bandlid compositorisch en instrumentaal een rol van betekenis speelt. De nummers op het album klinken luchtiger, compacter en meer gefocust dan op eerdere Queen-albums, met ruimte voor zowel ballads als energieke rocknummers. Het album groeide uit tot een groot commercieel succes, zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten, en wordt vaak beschouwd als een keerpunt in Queen’s carrière. In beperkte oplage verscheen The Game als Limited Edition-LP. Deze uitgave had destijds een andere hoesfoto ten opzichte van latere cd-versies, wat bij fans en verzamelaars zorgt voor extra herkenbaarheid. The Game wordt tot op heden gezien als een van de meest toegankelijke en vernieuwende Queen-albums, waarin het viertal laat horen hoe ze met succes konden meeveren op de muzikale trends van hun tijd, zonder hun identiteit te verliezen.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: