Rolf Kuhn Unit Stereo

Stereo staat voor een nieuw begin: 'Als je eenmaal een weg hebt gevonden, kun je eeuwig doorgaan - of je kunt nieuwe wegen inslaan. We zullen niet stil blijven staan. Het totaalbeeld van de groep zal steeds meer veranderen.' Consequent blijft Rolf Kühn zich ontwikkelen. Soms heb je een man nodig die net 85 is geworden voor de vernieuwing van de jazz. Hij overleefde het Derde Rijk met veel geluk. Zijn moeder kwam uit een Joodse familie. Meteen na de oorlog begon hij in Leipzig in jazzclubs te spelen. Daarna speelde hij in Berlijn, New York, het Newport Jazz Festival, Hamburg en opnieuw Berlijn. En natuurlijk Villingen-Schwenningen. Hij nam zes albums op voor het daar gevestigde jazzlabel MPS (Musikproduktion Schwarzwald). Stereo verschijnt nu op het nieuw leven ingeblazen MPS label. Fris en monter belde Rolf Kühn zijn platenmaatschappij na zijn 3-daagse studiosessie: 'We zijn klaar met de opnames. Ik denk dat het album heel goed gelukt is,' zei hij op zijn bescheiden manier. 'En hoe gaat het met jullie muzikanten?' vroeg de manager van het label. 'Ze zitten helemaal uitgeput in de hoek...' Een verbluffend optreden, want de muzikanten van Kühn zijn samen slechts een paar maanden ouder dan hun bandleider! In drie dagen tijd namen de vier musici negen titels op die baanbrekend zijn voor de hedendaagse jazz. De composities zijn, ondanks hun complexiteit, helder en begrijpelijk, ingebed in een transparante en moderne klankesthetiek en door de band geladen met de hoogste energie en spanning. Rolf Kühn stelt de hoogste eisen aan zichzelf en zijn musici. Elke dag oefent hij enkele uren op de klarinet en probeert hij steeds nieuwe instrumenten en mondstukken uit. Zijn 'eenheid' speelt al acht jaar samen. Een ontmoeting van verschillende generaties: Kühn groeide op in het 'swingtijdperk', speelde free jazz en arrangeerde en componeerde voor speelfilms en tv-films, terwijl zijn muzikanten werden gesocialiseerd met rock, pop en elektronische muziek. Kühn schreef zes van de tien titels, sommige met verwijzingen naar vervlogen tijden: District 7 was het politiebureau in het gebied van het oude 'Birdland', New Yorks legendarische jazzclub. Het was hier dat de broer van de eigenaar in januari 1956 tijdens zijn optreden voor de ogen van Kühn werd neergeschoten. A Little Circus herinnert aan de tijd dat zijn vader en oom als circusartiesten werkten en Kühn zelf ook artiest zou worden. Voor het eerst nam Kühn ook een solonummer op: Tot ziens. Een muzikale buiging voor zijn vriend en mentor, de klarinettist Buddy DeFranco. Hij stierf in de tijd dat het album geschreven werd. Zijn eerste instrument was overigens een accordeon, die hij in 1936 kreeg. Hij begon pas in 1941 met klarinetles. Hij overleefde het Derde Rijk met veel geluk. Zijn moeder kwam uit een Joodse familie. Meteen na de oorlog begon hij in Leipzig in jazzclubs te spelen. Daarna speelde hij in Berlijn, New York, het Newport Jazz Festival, Hamburg en opnieuw Berlijn. En natuurlijk Villingen-Schwenningen. Hij nam zes albums op voor het daar gevestigde jazzlabel MPS (Musikproduktion Schwarzwald)