Stéphane Kerecki Quartet Nouvelle Vague (CD)

Hoor de beelden en zie de muziek.Hier in een paar woorden is wat mij raakt in de cinema van de New Wave. In de eerste plaats is de jazz sterk aanwezig in de films (Miles Davis, Martial Solal, Michel Legrand), maar er zijn ook belangrijke overeenkomsten tussen de cinema van deze regisseurs en mijn eigen opvatting over jazz: de verkenning van persoonlijke werelden (Truffauts kindertijd in Les Quatre Cents Coups, Godards liefde voor Anna Karina in Pierrot le fou en Une femme est une femme), het in vraag stellen van klassieke esthetische concepten, de bevestiging van ruimtelijke deconstructie, maar ook het invoegen van bepaalde irrelevante scènes, geleid door het pure plezier van het filmmaken (net zoals jazzmusici zich kunnen laten leiden door het pure plezier van het bespelen van hun instrumenten) - dit zijn enkele van de kenmerken die voor mij een krachtige bron van inspiratie vormden bij het schrijven van de muziek voor deze schijf.Maar hoe breng je Godard, Truffaut, Malle en Demy samen, als hun stijlen zo verschillend zijn? Hoe breng je de muziek van Michel Legrand, Antoine Duhamel, Georges Delerue en Miles Davis samen in één programma? Ik kreeg mijn antwoord van François Truffaut: "Het enige gemeenschappelijke element dat ons verenigt, is de vrijheid" De voortdurende uitzinnige autoritten van Ferdinand (Pierrot le fou), of de slotscène van Les Quatre Cents Coups als Antoine Doinel eindelijk de zee ziet, zijn beide symbolen van een permanente zoektocht naar vrijheid. Deze muziek, oppervlakkig gezien zo verschillend, heeft ook de vrijheid gemeen die elke componist heeft gekregen en de vrijheid van de functie die zij in de films vervult.De bijdrage van John Taylor, met wie ik het geluk had Patience drie jaar geleden op te nemen, was absoluut essentieel: hij bracht ons een grote diepgang in de benadering van deze thema's en in de wijsheid van al zijn interventies. Fabrice Moreau en Émile Parisien zijn twee musici die nu al een aantal jaren met mij op reis zijn. Ook zij hebben een grote bijdrage geleverd aan het succes van deze opname, dankzij hun grote flexibiliteit en hun persoonlijkheid. Voor mij was Jeanne Added de zangeres die de liederen uit deze periode het best nieuw leven kon inblazen. Ik heb Jeanne de volledige vrijheid gegeven om de twee nummers op de schijf te kiezen en te herinterpreteren. Haar vocale meesterschap en de moderniteit van haar creatieve universum waren de perfecte vehikels voor een nieuwe kijk op Chanson de Maxence en Jamais je ne t'ai dit ... Kortom, de schijf was opgevat als een beeld van waar ik van hou in deze films: de thema's die we speelden waren slechts heel licht gearrangeerd en werden beschouwd als ruw materiaal. We hebben veel ruimte gelaten voor improvisatie en toe-eigening van de thema's, op basis waarvan elk van deze formidabele musici zijn deel van het bouwwerk heeft gebouwd, altijd met respect voor de geest van deze magische films, dat wil zeggen met behoud van de grootst mogelijke vrijheid.Stéphane Kerecki