Symphony No.9
Beschrijving
Bol Partner
Dit album met Dvoraks 9e Symfonie, opgenomen in high definition, wordt hier voor het eerst in digitale HD uitgebracht. Ook het LP-geluid vaart er wel bij. Dit is een historische opname uit 1999 van Nikolaus Harnoncourt met het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam.Gramophone Magazine schreef: "Harnoncourt heeft enkele voorname voorgangers in het Concertgebouw, met name Sir Colin Davis, die zich bewust is van de structuur, en Antal Dorati, die in vuur en vlam staat. Deze schijf, echter, verslaat ze allemaal. Vanaf de eerste bladzijden doen zich gunstige gebeurtenissen voor: zorgvuldig getekende houtblazerslijnen, nauwkeurig getimede bassen, overgaand van een heftig fortissimo naar een strak pianissimo, uitdagende fagotten en een moeiteloze overgang naar de prachtige fluitmelodie. Aan het begin van het ontwikkelingsdeel worden de pianoviolen echt licht gespeeld, een belangrijk detail dat de meeste rivalen over het hoofd zien. Harnoncourt's Largo is iets van een klein wonder. De golvende klarinetten registreren zich over glinsterende tremolando's van de strijkers en, na de prachtig gearticuleerde benadering van de Meno passage, hoort men plotseling rustige pizzicato akkoorden van de tweede viool die men bijna nooit opmerkt tijdens een concert. De finale zelf zakt nooit in, en voor het laatste stuk volgt Harnoncourt een koers die het midden houdt tussen het gedrukte Allegro con fuoco en de expressieve verruiming die Dvořák later zou goedkeuren. Wat het meest bewonderenswaardig is aan Harnoncourt's Dvořák is de nabijheid tot de natuur: er gaat geen minuut voorbij zonder dat een plek wordt aangeraakt door groen of zonlicht. "
Dit album met Dvoraks 9e Symfonie, opgenomen in high definition, wordt hier voor het eerst in digitale HD uitgebracht. Ook het LP-geluid vaart er wel bij. Dit is een historische opname uit 1999 van Nikolaus Harnoncourt met het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam.Gramophone Magazine schreef: "Harnoncourt heeft enkele voorname voorgangers in het Concertgebouw, met name Sir Colin Davis, die zich bewust is van de structuur, en Antal Dorati, die in vuur en vlam staat. Deze schijf, echter, verslaat ze allemaal. Vanaf de eerste bladzijden doen zich gunstige gebeurtenissen voor: zorgvuldig getekende houtblazerslijnen, nauwkeurig getimede bassen, overgaand van een heftig fortissimo naar een strak pianissimo, uitdagende fagotten en een moeiteloze overgang naar de prachtige fluitmelodie. Aan het begin van het ontwikkelingsdeel worden de pianoviolen echt licht gespeeld, een belangrijk detail dat de meeste rivalen over het hoofd zien. Harnoncourt's Largo is iets van een klein wonder. De golvende klarinetten registreren zich over glinsterende tremolando's van de strijkers en, na de prachtig gearticuleerde benadering van de Meno passage, hoort men plotseling rustige pizzicato akkoorden van de tweede viool die men bijna nooit opmerkt tijdens een concert. De finale zelf zakt nooit in, en voor het laatste stuk volgt Harnoncourt een koers die het midden houdt tussen het gedrukte Allegro con fuoco en de expressieve verruiming die Dvořák later zou goedkeuren. Wat het meest bewonderenswaardig is aan Harnoncourt's Dvořák is de nabijheid tot de natuur: er gaat geen minuut voorbij zonder dat een plek wordt aangeraakt door groen of zonlicht. "
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: