Tom Fogerty Excalibur

Excalibur is het tweede soloalbum van Tom Fogerty, vooral bekend als voormalig gitarist van Creedence Clearwater Revival. Dit album, oorspronkelijk uitgebracht in 1972 en inmiddels opnieuw uitgebracht als geremasterde LP, behoort tot het rockgenre en trekt duidelijk op zijn typische jarenzeventigsound die beïnvloed wordt door zowel blues als westcoastrock. Op Excalibur werkt Fogerty samen met een indrukwekkende groep muzikanten uit de Bay Area, waaronder Jerry Garcia van de Grateful Dead op gitaar, Merl Saunders op keyboards, John Kahn op bas en Bill Vitt op drums. Deze samenstelling geeft het album een ontspannen, organische sfeer; het resultaat klinkt loom, introspectief en wordt gekenmerkt door een tijdloze rust die kenmerkend is voor het tijdperk waarin het werd gemaakt. Qua muzikale stijl is Excalibur geworteld in de traditionele rock, maar de invloed van Garcia’s gitaarspel en Saunders’ soulvolle toetsenwerk zorgen voor een zweem van psychedelica en blues. Dit maakt het album aantrekkelijk voor liefhebbers van zowel klassieke rock als de lichtere, dromerige kanten van de San Francisco-sound. De nummers zijn toegankelijk en radiovriendelijk, maar verliezen nooit hun aardse, eerlijke karakter. Een van de opvallende tracks op het album is Forty Years, een nummer dat de relaxte atmosfeer direct neerzet met een laid-back groove en Fogerty’s kenmerkende, licht hese stem. Ook Black Jack Jenny, een ander sterk nummer, laat de chemie tussen de bandleden goed horen en benadrukt het organische bandgevoel van de plaat. Nog een noemenswaardig nummer is Sign of the Devil, waarin de introspectieve en licht psychedelische inslag van het album tot uiting komt. De heruitgave als geremasterde LP heeft gezorgd voor een hernieuwde interesse in het album. De warme analoge productie, het klassieke vinylformaat en de originele muzikale bezetting maken deze release interessant voor zowel verzamelaars als nieuwe luisteraars die het rijke muzikale erfgoed van Tom Fogerty willen ontdekken. Excalibur is niet alleen een document van zijn tijd, maar ook een bewijs van Fogerty’s artistieke identiteit buiten het schaduwrijke domein van Creedence Clearwater Revival. Het album mag zich met recht een karakteristiek product van zijn tijd noemen, maar blijft ook vandaag nog relevant door zijn tijdloze sfeer en muzikale vakmanschap.