Bill Frisell Orchestras (2 CD)

Bill Frisell’s Orchestras is een dubbelalbum waarop zijn karakteristieke gitaarspel samenkomt met de volle klank van twee verschillende orkesten: de Brussels Philharmonic en de Umbria Jazz Orchestra. Met arrangementen van Michael Gibbs wordt Frisells muziek in een rijk, filmisch palet geplaatst zonder dat zijn vertrouwde, intieme stijl verloren gaat. Dit maakt het album niet alleen groots en meeslepend, maar behoudt ook die typisch menselijke, warme sfeer waar Frisell om bekendstaat. Het album hoort thuis binnen de jazz, maar neigt door de orkestrale context sterk naar hedendaagse klassieke muziek en filmmuziek, terwijl er elementen van folk, blues en zelfs Americana doorklinken. Orchestras bevat bewerkingen van bestaande composities uit Frisells oeuvre, maar dan in nieuwe, vaak verrassende gedaantes. Zijn subtiele, bijna verlegen gitaarspel wordt omkaderd door rijke arrangementen waarin strijkers, blazers, en ritmesectie elkaar afwisselen en ondersteunen. Op beide cd’s komen bijzondere momenten voorbij. Een treffende opening wordt geboden door "Nocturne Vulgaire" van Michael Gibbs, met dramatische orkestrale uitbarstingen waarna Frisells warme gitaar het narratief overneemt. "Richter 858 No. 7" is een indrukwekkende mix van ritmische spanning en melodische grandeur, waarbij het orkest en trio elkaars energie versterken. Op de tweede schijf springt "Strange Meeting" eruit; de track begint ingetogen, maar ontwikkelt zich tot een meeslepende jazz-rockhybride waarin drummer Rudy Royston een prominente rol speelt. Ook "Monica Jane" is opvallend door de manier waarop het ensemble steeds zacht meeademt met de melodische lijnen van Frisell. Andere belangrijke tracks zijn bijvoorbeeld "Rag", een speelse compositie waarin het trio en het orkest voortdurend met elkaar in dialoog zijn, en het fraaie "Beautiful Dreamer", dat als een weemoedige wals het album een Americana-wending geeft. "Levees" kenmerkt zich juist weer door stevige blazerspartijen, aangewakkerd door het energieke slagwerk. De kracht van Orchestras schuilt in het geduld en de subtiliteit van de muzikale dialogen. Elk detail wordt met zorg blootgelegd, niets wordt opgedrongen. Frisell, Gibbs en de beide orkesten nemen de tijd om lagen van emotie en klank te ontvouwen, waardoor het album uitnodigt tot herbeluisteren. Orchestras verscheen in 2024 en is een uitmuntend voorbeeld van hoe jazz, klassiek en improvisatie op natuurlijke wijze kunnen samensmelten. Het album is niet alleen een hommage aan Frisells rijke oeuvre, maar ook aan de mogelijkheden van samenspel tussen gitarist, trio en orkest.