Boucan Colere Mammouth (CD)

Ze waren met z'n drieën, de Boucan van vroeger. Live geboren op een mini album, 'Premiers cris', was Boucan Mathias Imbert (contrabas), Brunoï Zarn (gitaren, banjo) en Piero Pépin (trompet). Een ontmoeting, een vanzelfsprekendheid tijdens een concert en ruwe tracks gestuurd naar John Parish die hun eerste album 'Déborder' produceerde.Alles verandert. We moeten terug naar de basis. Bruno verlaat de gitaar, hij zoekt een nieuw geluid. Het blik. Een viersnarige gitaar getrokken op een koffer die uit de toon valt met de emoties, het is ermee dat opent met 'Tout ce qui ne vaut rien', een hymne aan ons leven, zandkorrels die door onze handen glijden, de poëtische stem van Mathias op het refrein van La Mòssa, een polyfoon kwintet, vliegt weg als de schreeuw van een kind op een wiegelied van een zorgzame moeder. Want dit nieuwe album gaat niet alleen over woede, het gaat ook over rouw. Uit de rouw van de trompet wordt het refrein geboren, de schreeuw, een nieuw leven.' Door te hard te proberen tussen de regels door te graven, vind je uiteindelijk het vuur. 'Chakras du Chat