Call The Comet
Beschrijving
Bol Partner
Call The Comet is het derde soloalbum van de Britse gitarist en songwriter Johnny Marr, bekend van zijn werk bij The Smiths. Het album verscheen op CD in het jaar 2018. Met dit album laat Marr zich van zijn meest zelfverzekerde kant zien en grijpt hij deels terug naar zijn muzikale wortels, maar experimenteert hij ook nadrukkelijk met nieuwere sounds. De plaat hoort tot het alternatieve rockgenre, met duidelijke invloeden van postpunk en hints van glamrock, aangevuld met elektronische en cinematic elementen. Qua sfeer is Call The Comet een groot, bijna filmisch album. De nummers zijn rijk aan melodieën, met Marrs kenmerkende gelaagde gitaarpartijen die centraal staan in het geluid. Op verschillende momenten doen de gitaarriffs en melodieën denken aan zijn werk met The Smiths. Tegelijkertijd is het album eigentijds en is er ruimte voor vernieuwende productie en arrangementen. De sound heeft een zekere weidsheid, waardoor de songs soms op een dromerige of zelfs futuristische manier overkomen. Tekstueel worden thema’s als hoop, gemeenschap en het zoeken naar een betere wereld aangestipt, waarmee Marr aansluit bij de maatschappelijke onrust van deze tijd. Enkele opvallende tracks illustreren de kracht van dit album. "The Tracers" is een energiek en dwingend nummer dat het album zijn drive meegeeft; stevige gitaren worden gecombineerd met een bijna dansbare ritmiek en aanstekelijke melodieën. "Hi Hello" toont Marrs talent voor melancholische melodieën en weemoedige sfeer – het nummer wordt regelmatig vergeleken met klassieke Smiths-singles dankzij het heldere gitaarspel en de emotionele toon. Daarnaast springt "Walk Into the Sea" eruit, een episch nummer waarin Marr zijn persoonlijke en muzikale reis bezingt en dat gedragen wordt door een vloeiende, golvende instrumentatie. Ook tracks als "Day In Day Out" en "New Dominions" tonen hoe Marrs gitaarwerk leidt tot inventieve, spannende poprock waarin nostalgie en vernieuwing hand in hand gaan. De productie van Call The Comet is modern en rijk, met veel aandacht voor detail in zowel de orkestratie als de gelaagdheid van de sound. Marrs zang is op dit album sterker aanwezig dan op sommige voorgaande soloprojecten, al wordt door sommigen opgemerkt dat hij als vocalist minder markant is dan als gitarist. Toch weet hij een authentieke en geloofwaardige sfeer neer te zetten die het album zijn cohesie geeft. Call The Comet is dus een volwassen, ambitieuze plaat die Johnny Marr definitief als soloartiest op de kaart zet. Het album biedt voldoende herkenningspunten voor liefhebbers van zijn vroegere werk, maar is tegelijkertijd avontuurlijk, groots en bij vlagen ronduit meeslepend.
Call The Comet is het derde soloalbum van de Britse gitarist en songwriter Johnny Marr, bekend van zijn werk bij The Smiths. Het album verscheen op CD in het jaar 2018. Met dit album laat Marr zich van zijn meest zelfverzekerde kant zien en grijpt hij deels terug naar zijn muzikale wortels, maar experimenteert hij ook nadrukkelijk met nieuwere sounds. De plaat hoort tot het alternatieve rockgenre, met duidelijke invloeden van postpunk en hints van glamrock, aangevuld met elektronische en cinematic elementen. Qua sfeer is Call The Comet een groot, bijna filmisch album. De nummers zijn rijk aan melodieën, met Marrs kenmerkende gelaagde gitaarpartijen die centraal staan in het geluid. Op verschillende momenten doen de gitaarriffs en melodieën denken aan zijn werk met The Smiths. Tegelijkertijd is het album eigentijds en is er ruimte voor vernieuwende productie en arrangementen. De sound heeft een zekere weidsheid, waardoor de songs soms op een dromerige of zelfs futuristische manier overkomen. Tekstueel worden thema’s als hoop, gemeenschap en het zoeken naar een betere wereld aangestipt, waarmee Marr aansluit bij de maatschappelijke onrust van deze tijd. Enkele opvallende tracks illustreren de kracht van dit album. "The Tracers" is een energiek en dwingend nummer dat het album zijn drive meegeeft; stevige gitaren worden gecombineerd met een bijna dansbare ritmiek en aanstekelijke melodieën. "Hi Hello" toont Marrs talent voor melancholische melodieën en weemoedige sfeer – het nummer wordt regelmatig vergeleken met klassieke Smiths-singles dankzij het heldere gitaarspel en de emotionele toon. Daarnaast springt "Walk Into the Sea" eruit, een episch nummer waarin Marr zijn persoonlijke en muzikale reis bezingt en dat gedragen wordt door een vloeiende, golvende instrumentatie. Ook tracks als "Day In Day Out" en "New Dominions" tonen hoe Marrs gitaarwerk leidt tot inventieve, spannende poprock waarin nostalgie en vernieuwing hand in hand gaan. De productie van Call The Comet is modern en rijk, met veel aandacht voor detail in zowel de orkestratie als de gelaagdheid van de sound. Marrs zang is op dit album sterker aanwezig dan op sommige voorgaande soloprojecten, al wordt door sommigen opgemerkt dat hij als vocalist minder markant is dan als gitarist. Toch weet hij een authentieke en geloofwaardige sfeer neer te zetten die het album zijn cohesie geeft. Call The Comet is dus een volwassen, ambitieuze plaat die Johnny Marr definitief als soloartiest op de kaart zet. Het album biedt voldoende herkenningspunten voor liefhebbers van zijn vroegere werk, maar is tegelijkertijd avontuurlijk, groots en bij vlagen ronduit meeslepend.