Dingen die ik niet heb weggegooid (Paperback)

Lampen, zakmessen, paperbacks, mechanische potloden en opblaasbare hoofdsteunen: deze alledaagse voorwerpen vormen de kern van Marcin Wicha’s onvergetelijke boek "Dingen die ik niet heb weggegooid". Het verhaal begint met de dood van Wicha’s moeder, Joanna, die een fervent verzamelaar was van allerlei utilitaire items. Bij het doorzoeken van haar appartement krijgt Wicha de kans om niet alleen de goederen van zijn moeder te verkennen, maar ook haar leven en de wereld om haar heen te begrijpen.

Een Moeder en Haar Verzameling

Door de voorwerpen die Joanna heeft verzameld, construeren we een beeld van haar als een Joodse vrouw, moeder en burger in een land dat getekend is door geschiedenis en tekortkomingen. Na de Tweede Wereldoorlog bevond Polen zich in de materiële ellende van het communistische regime, en de keuzes die zijn moeder maakte over wat te kopen, te bewaren en te hamsteren, vertellen een groter verhaal over de hedendaagse Poolse identiteit.

Joanna’s Joods-zijn, haar toewijding aan haar werk, haar sterke karakter, en haar zwakte voor consumptiegoederen worden liefdevol en gedetailleerd geportretteerd. Wicha’s schrijfstijl is levendig en scherp, waardoor elke pagina een beurs voelt van herinneringen en emoties. Dit leidt tot een dieper begrip van wie Joanna was en wat zij vertegenwoordigde binnen de context van haar land en tijd.

Over de Auteur

Marcin Wicha, geboren in 1972 in Warschau, is niet alleen een bekroond auteur maar ook een gerenommeerd grafisch ontwerper. Met een aantal bestsellers op zijn naam, variërend van kinderboeken tot volwassen literatuur, heeft Wicha zich bewezen als een van de succesvolste hedendaagse schrijvers van Polen. Zijn werk voor volwassenen, waaronder "Dingen die ik niet heb weggegooid", heeft meerdere prestigieuze prijzen ontvangen, waaronder de Paszport Polityka, de Witold Gombrowicz-prijs, en de Nike Literary Award.

Ontdekkingen in de Alledaagsheid

Het boek biedt niet alleen een persoonlijk verhaal, maar ook een cultureel en maatschappelijk commentaar. Objecten worden gezien als dragers van herinneringen, en Wicha legt uit hoe deze herinneringen vaak verweven zijn met de geschiedenis van Polen. De bespreking van alledaagse voorwerpen onthult een tederheid die vaak over het hoofd wordt gezien en die uitnodigt tot reflectie over onze eigen levens en de sporen die we achterlaten.

"Dingen die ik niet heb weggegooid" is meer dan een reportage over het leven van een moeder; het is een emotionele reis door de geschiedenis van een land en een herinnering aan de kracht van objecten in ons leven.