Dizzy Gillespie Swing Low Sweet..

Swing Low, Sweet Cadillac van Dizzy Gillespie is een livealbum binnen het jazzgenre dat oorspronkelijk werd uitgebracht als lp. Het album werd opgenomen in een clubsetting in Los Angeles en vangt Dizzy Gillespie op een moment in zijn carrière waarop hij vol energie en met zijn karakteristieke gevoel voor humor schittert. Deze opname geldt als een van de levendigere momenten in zijn omvangrijke discografie, en laat horen hoe Gillespie inspeelt op de veranderende tijden, zonder zijn eigenzinnigheid en virtuositeit te verliezen. De bezetting op deze plaat bestaat uit een krachtige kwintetformatie met naast Dizzy Gillespie zelf op trompet en zang, de getalenteerde James Moody op tenorsaxofoon, altsaxofoon, dwarsfluit en eveneens als vocalist. Mike Longo verzorgt het pianowerk, Frank Schifano is te horen op basgitaar, en Otis 'Candy' Finch completeert het ritmische fundament op drums. Deze mix van muzikanten geeft het album een intense, spontane sfeer, waarin samenspel en improvisatie centraal staan. Het album is kenmerkend voor zijn tijd doordat Gillespie elementen van humor, interactie met het publiek en eigentijdse invloeden verweeft in zijn muziek, terwijl hij tegelijkertijd telkens teruggrijpt op zijn meesterlijke jazztrompetspel. Zijn kenmerkende, met opzet verbogen trompetgeluid, dat ooit door een ongeluk ontstond, is ook op deze opnames prominent aanwezig en draagt sterk bij aan de unieke klankkleur van het album. Onder de vijf tracks op de lp springen nummers naar voren zoals het titelstuk Swing Low, Sweet Cadillac, waarin Gillespie's flair en direct contact met het publiek duidelijk hoorbaar zijn. Ook Mas Que Nada is een opvallend stuk, waarin jazz wordt vermengd met Zuid-Amerikaanse invloeden en het geheel een ritmische drive krijgt. Kush, het langste nummer op de plaat, is een voorbeeld van Gillespie’s vermogen om spanning en dynamiek op te bouwen in een lang uitgesponnen improvisatie. Swing Low, Sweet Cadillac verscheen in het jaar 1967 en blijft ondanks zijn relatief bescheiden omvang binnen Gillespie's hele oeuvre bijzonder dankzij de oprechte live-energie en de mix van speelsheid en muzikaal vakmanschap die het uitstraalt. Het album vormt een mooie kennismaking met Gillespie’s latere werk en een levendig document van een trompettist die zich altijd wist aan te passen, zonder zijn identiteit te verliezen.