Dzyan Time Machine & Electric Silence (CD)

Bol Partner

Twee mijlpalen van Kraut-Jazz-Rock op één cd · geproduceerd door Peter Hauke (Omega, Nektar, Supermax, Peter Maffay, o.a.), met Dieter Dierks (Scorpions, Passport, Eric Burdon, o.a.) aan de mengtafel · Jazz Podium 1974: "Beste Duitse band in de jazzrockcategorie" // Dzyan werd in 1972 opgericht als kwintet en nam na slechts twee maanden hun titelloze debuutalbum op en bracht het uit op Aronda, een klein label uit Bad Homburg, eigendom van producer Günther Müller. De originele line-up, die nooit live optrad, viel na een paar maanden uit elkaar. Bassist Reinhard Karwatky vormde al snel een trio dat de bandnaam aannam. Karwatky, gitarist Eddy Marron en drummer Peter Giger tekenden een contract bij Bacillus/Bellaphon, Peter Hauke (Omega, Nektar, Jeronimo, etc.) produceerde en Dieter Dierks was de studiotechnicus. Op "Time Machine" (1973), het debuutalbum van Bacillus, speelt Dzyan virtuoze jazzrock die af en toe, vooral op het 18 minuten durende titelnummer, doet denken aan John McLaughlins Mahavishnu Orchestra. Tegelijkertijd ontbreekt het het trio niet aan een zekere kruidige rauwheid. Op hun tweede Bacillus-album, "Electric Silence" (1974), bezingt het trio hun Kraut-jazzrock tot in de perfectie. In de recensie van het album concludeerde het toonaangevende Duitse jazzmagazine Jazz Podium dat "Electric Silence" Dzyan zou vestigen als "waarschijnlijk de beste Duitse band" op het gebied van jazzrock. Achim Breiling van het online magazine "Babyblaue Seiten" zei een paar jaar geleden: "'Electric Silence' is zeker een van de vreemdste, maar ook een van de meest indrukwekkende."

Amazon

Publicatiedatum: 2025-05-30, Audio-cd, Mig Music