Estonian National Symphony Orchestra Olari Elts Eller: Symphonic Poems Night Calls White Twil (CD)

Heino Eller was veel meer dan wat ik in woorden kan uitdrukken. Het is grotendeels aan hem te danken dat de muziek in Estland een culturele en professionele waardigheid heeft kunnen verwerven. - ÄRVO Pärt. Dit tweede deel in een reeks gewijd aan de orkestwerken van Heino Eller (1887-1970) door het Ests Nationaal Symfonie Orkest onder leiding van dirigent Olari Elts is een baanbrekende introductie tot één van de grondleggers van de Estse muziekschool. Het huidige volume bestaat uit Ellers symfonische gedichten en bevat enkele van Ellers vroegste symfonische werken, waaronder een van zijn bekendste werken, Dageraad (Koit). Twilight en Dawn, Eller's eerste symfonische partituren, zijn zijn meest populaire en toegankelijke werken gebleken, die soms als duo worden uitgevoerd. Het charmante Twilight, met een enigszins Wagneriaans middendeel, draagt de kiemen in zich van Ellers kenmerkende bitterzoete lyriek en delicate modale harmonieën, die tot volle bloei komen in de Dawn. Beide werken kunnen worden opgevat als Ellers eerbetoon aan de Estse natuur. In een radio-interview in 1946 zegt de componist, sprekend over Dageraad, het volgende: 'Ik heb al mijn liefde voor de natuur in dit werk verwerkt. Deze liefde gaat terug tot mijn jeugd, toen ik mij vaak verwonderde over de uiterwaarden van de rivier Emajõgi. En tot op de dag van vandaag is die liefde in mij gebleven, en is zij in feite de essentie van al mijn werken.' Het grote symfonische gedicht Night Calls ging op 8 april 1921 in première in Tartu, tijdens het eerste concert van Ellers werken in Estland. Volgens Eller is het idee voor Night Calls voortgekomen uit een storm die hij op een nacht had gezien. Jaren later zei Eller ook beïnvloed te zijn door Moesorgski's Nacht op de kale berg. Dit werk toont Eller's vroege vaardigheden in het schrijven van muziek die vol is van drama en atmosfeer.Symphonic Suite White Night werd voltooid in 1939. In dit werk, gegoten in 7 delen, vinden we Ellers volwassen stem, en het wordt beschouwd als een van de beste voorbeelden van de 'Elleriaanse' stijl. Tijdens WO2 werden twee partituren van het werk vernietigd en de componist beschouwde het werk als verloren. Gelukkig werd de originele partituur van het werk jaren later teruggevonden in de radioarchieven in Stockholm door Eduard Tubin en werd het werk opnieuw uitgevoerd in 1962 tijdens het 75ste verjaardagsconcert van de componist.