Friedrich Gulda Two Recitals 1959 (3 CD)

Al diegenen die Gulda live hebben meegemaakt, vertelden dat hij een heel speciale aura uitstraalde, een aura die duidelijk sterker was dan die van zijn opnames. Je kreeg duidelijk de indruk dat hij de muziek voor de eerste keer uitvoerde, de noten uit een muzikale kosmos haalde en ze hoorbaar maakte op de vleugel (of het clavichord). Na een slotakkoord trok Gulda vaak een gordijn op voor zijn magische, parelende tonen, die hij met een subtiele beweging van de hand verdreef. Dat was het geval met de twee sonates van Beethoven die hier worden gepresenteerd. Dat Gulda zijn leven lang Beethovens sonate op. 110 koesterde, is geenszins verwonderlijk, want Beethoven overschrijdt in dit stuk werkelijk alle grenzen: heterogene elementen smelten samen tot een geïntegreerd geheel. Het is op deze manier dat SWR's vijfdelige Gulda-uitgave eindigt: met muziek die geen grenzen kent, een weerspiegeling van Gulda's essentiële grensoverschrijding, beheerst door een verlangen om alle sterren van zijn muzikale kosmos te laten schijnen!