Hoe ik talent voor het leven kreeg

'Hoe ik talent voor het leven kreeg' is een aangrijpende en caleidoscopische roman van Rodaan Al Galidi, die put uit zijn eigen ervaringen als asielzoeker. Het verhaal volgt Semmier Kariem, een man die, na zeven jaar van honger, verdwalen en angst in Irak, op een bewuste dag arriveert op Schiphol. De chaos van zijn eerste dagen in Nederland maakt het hem moeilijk om het exacte tijdstip van zijn aankomst te herinneren. Hij vraagt asiel aan, niet beseffend dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint.

De roman biedt een indringende kijk op het leven in een asielzoekerscentrum, waar Semmier samen met vijfhonderd anderen verblijft. Dit ‘graf van de tijd’, zoals Al Galidi het AZC beschrijft, wordt een metaforisch monument voor de duizenden mensen die wachten op een toekomst. Het is een plek gevuld met onzekerheid en bureaucratische strubbelingen, die de hoop op een nieuw leven in Nederland ondermijnen.

Door de ogen van Semmier onderzoekt de lezer de Nederlandse samenleving en de regels en wetten die er gelden. Ondanks zijn verblijf in Nederland blijft hij een buitenstaander, een gevoel dat velen in vergelijkbare situaties zullen herkennen. Semmier leert dat de uitdagingen van het leven als asielzoeker niet alleen bestaan uit het overwinnen van externe obstakels, maar ook uit de interne strijd die voortkomt uit het verlangen naar acceptatie en een plek in de samenleving.

Al Galidi's krachtige proza biedt een reflectie op de menselijke conditie en belicht de ervaringen van mensen die vaak jarenlang wachten op erkenning en de kans om te herstarten. Met zijn scherpzinnige observaties en hauntingly beautiful inzichten, duwt hij de lezer om dieper na te denken over wat het betekent om mens te zijn in een systeem dat soms onbarmhartig kan zijn.

Zowel een aanklacht tegen de polderbureaucratie als een spiegel voor de samenleving, is 'Hoe ik talent voor het leven kreeg' niet alleen een verhaal van verdriet, maar ook van veerkracht. Het dwingt ons om naar onszelf te kijken en de realiteit van anderen onder ogen te zien.

Rodaan Al Galidi, die sinds 1998 in Nederland woont, heeft met deze roman een betoverend werk gecreëerd dat blijft hangen in de gedachten van de lezer. Met eerdere prijzen voor zijn schrijven, zoals de Literatuurprijs van de Europese Unie, toont Al Galidi opnieuw zijn literaire vaardigheid in het vangen van de essentie van het leven als asielzoeker.