Hozier Wasteland, Baby! (2 LPs)

Wasteland, Baby! is het tweede studioalbum van de Ierse singer-songwriter Hozier en verscheen na een periode van muzikale stilte sinds zijn debuut. Dit werk is uitgebracht als een 2 LP en kenmerkt zich door een rijke, genre-overstijgende sound. Centraal staan invloeden uit pop, alternative, indie rock, folk, blues en soul. Hozier slaagt erin om deze stromingen samen te smeden tot een uiterst unieke en herkenbare stijl. De arrangementen zijn gelaagd, maar behouden ruimte en subtiliteit, waardoor dramatische uitbarstingen en ingetogen momenten elkaar effectief afwisselen. Op het album verweeft Hozier persoonlijke thema’s rond liefde, verlangen en existentiële vragen met bredere politieke en sociale noties. De stemming varieert van intieme contemplatie tot uitbundige vieringen van menselijkheid, vaak ondersteund door zijn karakteristieke, soulvolle stem en diepgravende teksten. Gospelachtige samenzang en bluesy gitaren geven kleur aan een melancholieke, maar hoopvolle sfeer. Waar zijn eerste album vooral ging over de donkere kanten van het verleden en verlies, fungeert Wasteland, Baby! als een zoektocht naar licht en verbinding te midden van chaos en onzekerheid. Een voorbeeld hiervan is de track Almost (Sweet Music), waarin Hozier op speelse wijze een eerbetoon brengt aan jazz en soul. De songtekst zit vol subtiele verwijzingen naar legendarische artiesten uit deze genres, onderstreept door een opgewekt ritme en warm stemgeluid. Movement, een andere opvallende track, vangt de kwetsbaarheid en ontzag die horen bij diepe verliefdheid: de muziek bouwt zich gestaag op richting een explosieve climax, gedragen door pulserende drums en geladen gitaarklanken. Daarnaast bevat het album het krachtige Nina Cried Power, waarin Hozier samen met Mavis Staples eer betoont aan activisten en muzikale voorlopers uit de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Dit nummer opent het album en zet inhoudelijk en muzikaal meteen de toon. Wasteland, Baby! omvat in totaal veertien tracks en weet de luisteraar zowel op emotioneel, thematisch als sonisch vlak te raken. De instrumentatie wordt vakkundig opgebouwd: van ingetogen klanken met orgel en akoestische gitaar tot meer volle, elektrisch versterkte uitspattingen. Hozier geeft in zowel compositie als productie blijk van een volwassenheid die zijn debuut overstijgt; de plaat voelt doordacht, rijk en consistent. Het album levert een intens luisteravontuur waarin introspectie, hoop en passie op elkaar inwerken. Door zich te bewegen tussen genres als pop, indie rock en folk, en die te kleuren met blues en soul, verstevigt Hozier zijn muzikaal eigen geluid. Wasteland, Baby! is een gelaagd, bezielend statement dat even dromerig als krachtig klinkt, en weet daarmee een breed publiek aan te spreken.