Iggy Pop Post Depression (CD)

Post Pop Depression is een album van Iggy Pop dat behoort tot het genre alternatieve rock met duidelijke invloeden uit artrock en garage rock. Dit album is het zeventiende studioalbum van Iggy Pop en werd geproduceerd door Josh Homme, bekend van Queens of the Stone Age. De release vond plaats in het midden van de jaren 2010, en het project draagt een onmiskenbare samenwerking tussen Pop en enkele topmuzikanten uit de hedendaagse rockscene, zoals Dean Fertita (Queen of the Stone Age, The Dead Weather) en Matt Helders (Arctic Monkeys). De sfeer van het album grijpt terug op Iggy Pop’s wortels, maar laat ook een geluid horen dat zowel melancholisch als krachtig is. De rauwe energie en uitgesproken lyriek kenmerken het album: Pop reflecteert openlijk op zijn eigen sterfelijkheid, zijn nalatenschap en de eindigheid van beroemdheid – thema’s die hem persoonlijk raken, maar tegelijk herkenbaar zijn voor velen. Josh Homme’s productie draagt bij aan het broeierige karakter van de muziek; zijn typische gelaagde gitaargeluid, strakke ritmes en subtiele piano- en keyboardpartijen geven het album een donkere intensiteit, zonder dat het zijn directheid verliest. De plaat klinkt als een kruising tussen de Detroitse roots van Iggy en de woestijnrock van Palm Desert. Trackgewijs bevat Post Pop Depression enkele opvallende nummers die de sfeer en thematiek van het album goed samenvatten. 'Gardenia' is een van de meest toegankelijke tracks, waarin Pop’s donkere stem en scherpe teksten centraal staan boven een strak ritme en hoekige gitaren. Ook 'Sunday' is een bijzonder nummer; het bevat niet alleen een typisch rockarrangement, maar valt vooral op door een onverwachte orkestrale passage aan het einde, waarin strijkers en een vrouwelijke stem het nummer een bijna theatraal karakter geven. Vervolgens biedt 'American Valhalla' een introspectieve blik, met repeterende ritmes en tekstuele reflecties over de zin van het bestaan en het zoeken naar betekenis in de schaduwen van roem. De productie van het album klinkt puntig, zonder overbodige opsmuk: elk instrument vult het geluid op eigen wijze aan, waarbij de interactie tussen de muzikanten altijd dienstbaar blijft aan Iggy’s karakteristieke vocalen en expressieve teksten. Josh Homme’s productie zorgt voor een subtiel rafelig randje, terwijl Dean Fertita en Matt Helders zorgen voor robuust samenspel in de begeleiding. Post Pop Depression wordt vaak gezien als een waardige afsluiter van Iggy Pop’s studiocarrière, of in elk geval als een reflectie op zijn indrukwekkende erfenis binnen de rockmuziek. Tegelijkertijd bewijst het album dat zijn energie en relevantie nog onverminderd aanwezig zijn. Met zijn mengeling van urgentie, weemoed en experiment weet het album liefhebbers van klassieke en moderne rock te boeien. Het resultaat is een plaat die zowel persoonlijk als tijdloos klinkt, en waarop Iggy Pop nog eenmaal zijn positie als pionier van de rock bevestigt.