Joe Strummer & The Mescaleros Rock Art And X Ray Style (CD)

Rock Art And The X-Ray Style is het debuutalbum van Joe Strummer & The Mescaleros en verscheen in het jaar 1999 op cd. Het album markeert de terugkeer van Strummer na een decennium zonder studioalbum en introduceert een nieuwe bandformatie rondom hem, waarin onder andere Antony Genn, Martin Slattery, Steve 'Smiley' Barnard, Pablo Cook en Scott Shields te horen zijn. Het album valt binnen het genre alternative rock, maar de muzikale invulling is veel breder dan deze noemer doet vermoeden. Op Rock Art And The X-Ray Style mengen zich rock, reggae, dub, folk en wereldmuziek tot een organisch en avontuurlijk geheel. Strummer’s stem en teksten zijn nog steeds krachtig en sociaal bewust, waarmee het album aansluit op zijn erfgoed uit zijn periode bij The Clash. Toch klinkt de muziek warmer en meer reflectief, met brede invloeden uit uiteenlopende genres en culturen. Een kenmerkend nummer op het album is Tony Adams, de krachtige opener die direct een sfeer van rebellie en urban poëzie neerzet. Even opvallend is Yalla Yalla, een single waarop invloeden uit elektronische muziek, folk en reggae samensmelten tot een modern klinkende track die uitnodigt tot bewegen en bezinning. Daarnaast valt het titelnummer X-Ray Style op, waarin Strummer’s karakteristieke vertelstijl ruimte krijgt naast melodieuze gitaarpartijen en pulserende ritmes. De cd-versie van Rock Art And The X-Ray Style werd bekroond met opvallende coverart, ontworpen door de bekende kunstenaar Damien Hirst, wat het artistieke karakter van het geheel extra onderstreept. De productie bevat een mix van creatieve arrangementen, opvallende percussie en avontuurlijk gebruik van toetsen en gitaar, wat zorgt voor een breed, rijk geluidsbeeld. Rock Art And The X-Ray Style toont een gepassioneerde Strummer die zich opnieuw uitvindt en zijn blik wereldwijd richt, met muziek vol urgentie, hoop en een sprankelende, experimentele energie. Het album staat daarmee als een eerbetoon aan artistieke vrijheid en maatschappelijke betrokkenheid en vormt een ijkpunt in het latere oeuvre van Joe Strummer.