Keaton Henson House Party (CD)

Alles wat je dacht te weten over Keaton Henson? Vergeet het maar... Zit je lekker? Laat ons dan beginnen.. Het jaar is 2023 en we beginnen ons verhaal in een parallel universum waar Keaton Henson een naar roem hunkerende popster in roze pak is, angstvallig op jacht naar beroemdheid en glorie tegen elke prijs. Dit waarschuwende verhaal over verleiding, verlangen, identiteit en wanhoop wordt tot leven gebracht door House Party, Keatons zevende studioalbum van Keaton, dat op 9 juni uitkomt via [PIAS]. De eerste single 'Envy', die vandaag uitkomt, is te downloaden en te streamen. Keaton is misschien wel het meest bekend om zijn prachtige fragiele en persoonlijke verkenningen van angst, scheiding, psychische aandoeningen en verlies op de 6 studioalbums sinds zijn debuut Dear... uit 2010. Ondanks lovende kritieken en een fervente cult following is Keaton altijd gehuld geweest in een mysterieuze sfeer en heeft hij interviews en sociale media grotendeels vermeden... tot nu. In House Party heeft Keaton ervoor gekozen om in een alternatieve versie van zichzelf te leven, die vanaf het begin agressief de roem en alles wat daarbij hoort nastreefde. Deze verteller, die wordt belichaamd door de roze Keaton van het door Tristan Pigott ontworpen album artwork en beeldmateriaal, geeft de echte Keaton in de loop van 12 verbluffende en popgedreven tracks ook de gelegenheid om zijn eigen verhaal en motivatie te verkennen. In zijn eigen woorden: 'Ik wilde een upbeat zelfverzekerde popplaat maken over depressie en performer zijn, geschreven vanuit het oogpunt van een artiest die zichzelf heeft uitgehold gedurende een lange carrière in de naam van succes, een alternatieve universumversie van mij, die leeg en eenzaam achterblijft na het klimmen naar de top, maar nog steeds alleen in staat is om deze gevoelens uit te drukken in de taal van zelfverzekerde, performatieve popsongs.' In de zalig bleke pijn van lead single 'Envy' is het bijna alsof dit personage uit elkaar valt voor de ogen van de echte Keaton, zoals hij uitlegt: 'Alles is tegenwoordig zo performatief en ambitieus, en we lijken allemaal te leven in afgunst van mensen en levens die niet van ons zijn en waarvan we overtuigd zijn dat ze al onze problemen en gevoelens van leegte zouden oplossen onze problemen en gevoelens van leegte zou oplossen. Het gaat over de plek bereiken waar je altijd al wilde zijn, en waarvan je overtuigd was dat het alles beter zou maken, en je realiseren dat het niet gewerkt heeft, en het enge besef dat geen enkele hoeveelheid geld of succes of roem dat zal doen. Ik denk dat de man in het nummer al zijn vriendschappen en betekenisvolle relaties heeft opgegeven om deze plek in zijn leven of carrière te bereiken, en nu hij zich realiseert dat het hem nooit gelukkig heeft gemaakt, klaagt hij over zijn eenzaamheid en de verspilde jaren, en probeert hij anderen te waarschuwen voor dezelfde manier van denken.'