Mike Oldfield Crises (CD)

Crises is een studioalbum van Mike Oldfield dat behoort tot het genre progressieve rock met duidelijke invloeden van pop en new age. Dit album markeert een moment in Oldfields carrière waarop hij experimenteerde met toegankelijkere muziek dan in zijn beginjaren, en combineert langere instrumentale composities met kortere, meer op zang gerichte nummers. Het album opent met het titelnummer Crises, een epische compositie van ruim twintig minuten waarin Oldfields kenmerkende gelaagde gitaarspel, synthesizers en afwisselende ritmes samenkomen. Het stuk bouwt langzaam op waarbij zich spanningen en thematische variaties ontwikkelen, tot een krachtige finale waarin traditionele instrumentatie samensmelt met moderne elektronische klanken. Door de lengte en opbouw doet dit nummer denken aan eerdere werken van Oldfield, maar de productie en stijl zijn aangepast aan de muziek van de jaren tachtig. De sfeer is bij vlagen mysterieus en meeslepend, met ruimte voor zowel virtuositeit als melodische thema’s die in het hoofd blijven hangen. De tweede helft van het album bestaat uit een reeks kortere tracks die elk hun eigen sfeer en karakter hebben. De bekendste hiervan is zonder twijfel Moonlight Shadow, een popnummer dat gezongen wordt door Maggie Reilly. Dit lied is uitermate pakkend, met een melodieuze gitaarlijn en een melancholisch, maar toegankelijk refrein. Moonlight Shadow groeide uit tot een internationale hit en wordt vaak beschouwd als één van Oldfields meest succesvolle en herkenbare singles. Een ander opvallend nummer is Shadow on the Wall, waarin zanger Roger Chapman te horen is. Zijn rauwe stem contrasteert met Oldfields verfijnde muzikale aanpak, wat het nummer een krachtige, haast rockachtige uitstraling geeft. Crises werd uitgebracht in het begin van de jaren tachtig en geldt als Oldfields succesvolste album uit dat decennium. In deze periode trad hij, mede dankzij de populariteit van Moonlight Shadow, buiten de grenzen van het progressieve rockpubliek en wist hij een breder, internationaal publiek te bereiken. De productie is zorgvuldig en rijk, waarbij gebruik wordt gemaakt van zowel traditionele als moderne instrumenten en studio-effecten. Het album is hiermee een boeiende dwarsdoorsnede van Mike Oldfields muzikale spectrum. Van de lange, meeslepende titeltrack tot de compacte, radiovriendelijke pophits laat hij horen hoe hij zijn progrock-wortels weet te combineren met toegankelijke popmelodieën en moderne productietechnieken. Crises blijft hierdoor een intrigerend en veelzijdig album binnen het oeuvre van één van de meest vernieuwende muzikanten van zijn generatie.