Pedro Piquero, Orquestra de Extremadura, Álvaro Albiach Pärt: Lamentate (CD)

De Estse componist Arvo Pärt liet zich aanvankelijk inspireren door Marsyas, een massieve sculptuur die Anish Kapoor in 2002 maakte voor de Turbine Hall in Tate Modern in Londen, en bedacht Lamentate als een klaagzang, niet voor de doden maar voor de levenden, 'die zelf met deze kwesties moeten omgaan' - een soort spiritueel vervolg op Brahms' Duitse Requiem. De klankwereld van het stuk, als een 40 minuten durend concertante werk voor piano en groot orkest, kan echter nauwelijks meer verschillen van die van Brahms, met de karakteristieke polaire tegenstellingen tussen 'bruut-overweldigend' en 'intiem-fragiel', in de terminologie van de componist. Snelheid en rust, licht en donker, tijd en tijdloosheid zijn versmolten in een grote organische partituur van tien aaneengesloten delen die wijzen op de onuitsprekelijkheid van dood en lijden. De twee korte begeleidende stukken distilleren dat gevoel voor intimiteit en kwetsbaarheid dat de componist zich gedurende meer dan zes decennia eigen heeft gemaakt in de 'tintinabulation'-stijl die zo invloedrijk is gebleken op volgende generaties die op zoek waren naar uitgesproken moderne muziek met spirituele inhoud en betekenis. Psalom is een instrumentale zetting van Psalm 112, als een oproep om God te loven, op Hem te hopen en in de voorspraak van God verlossing te vinden voor het lijden. De Cantus geschreven ter nagedachtenis aan Benjamin Britten blijft een van Part's meest beklijvende en perfecte werken, bijna een halve eeuw na de compositie: een moderne klassieker van het bijzondere vermogen van muziek om verdriet te absorberen en te transformeren en vervolgens te overstijgen. De pianist Pedro Piquero studeerde in zijn vaderland Spanje en vervolgens in de VS. Hij heeft een dubbele carrière opgebouwd als pianist en vertaler, waarbij hij definitieve edities van fundamentele teksten van het zenboeddhisme maakte en in 2017 zenmeester werd. Deze zoektocht naar spirituele wijsheid en transcendentie maakt hem tot een performer met een zeldzaam inzicht wanneer hij de muziek van Pärt bespreekt, en zijn essay voor dit album besluit met het aanbieden ervan als 'een bevrijding van kwelling door de waarheid waarnaar het genereuze en meelevende handwerk van de componist wijst