Siouxsie & the Banshees Scream (LP)
Beschrijving
Bol Partner
The Scream van Siouxsie & The Banshees is het debuutalbum van deze Britse band en wordt beschouwd als een mijlpaal binnen het postpunkgenre. Het album verscheen in 1978 en heeft sindsdien een blijvende invloed gehad op de ontwikkeling van zowel de postpunk als de vroege gothmuziek. Deze invloed is te merken aan de karakteristieke, kille sfeer en het experimentele gebruik van geluidstexturen, waarmee het album als hoeksteen geldt binnen deze stromingen. Qua geluid kenmerkt The Scream zich door een rauwe, hoekige productie met hoekige gitaren, dreigende baspartijen en vervreemdende ritmes. De zang van Siouxsie Sioux is expressief en eigenzinnig, soms afstandelijk en dan weer indringend, waardoor de bijzondere sfeer van het album wordt versterkt. De sound van dit album wordt vaak omschreven als claustrofobisch en meer op sfeer en beleving gericht dan op traditionele melodieën. Muziekjournalisten omschrijven het album als loungend op het snijvlak van existentiële angst en abstracte, minimalistische muziek, die een nieuw referentiepunt vormde binnen de Britse rockmuziek. Op The Scream staan in totaal twaalf tracks, waaronder enkele die inmiddels als klassiekers gelden binnen het genre. 'Jigsaw Feeling' is een belangrijk nummer dat opvalt door het desoriënterende gevoel en een spanningsvolle opbouw, met opzwepende ritmes en een gelaagde instrumentatie. Een ander bepalend nummer is 'Pure', de openingstrack van het album, waarin een minimalistische aanpak en atmosferische geluidslagen direct de toon zetten voor de rest van de plaat. Ook 'Switch' springt in het oog, een nummer dat telkens van karakter verandert met verschillende muzikale secties die het experiment niet schuwen. In de loop der jaren is The Scream meerdere keren geremasterd en opnieuw uitgebracht, waaronder als LP. De remastered versies weten het rauwe, oorspronkelijke karakter van het album te behouden, maar brengen meer helderheid in de mix, waardoor alle details van de instrumentatie beter tot hun recht komen. Dit benadrukt het tijdloze karakter van het album en maakt het toegankelijk voor nieuwe generaties luisteraars. Al met al is The Scream een essentieel album binnen het postpunkgenre en een toonbeeld van muzikale vernieuwing en compromisloosheid. Het is niet alleen een belangrijk cultureel document, maar ook een krachtige, artistieke uiting van een band die haar eigen geluid wist te creëren en trouw bleef aan haar eigen visie.
The Scream van Siouxsie & The Banshees is het debuutalbum van deze Britse band en wordt beschouwd als een mijlpaal binnen het postpunkgenre. Het album verscheen in 1978 en heeft sindsdien een blijvende invloed gehad op de ontwikkeling van zowel de postpunk als de vroege gothmuziek. Deze invloed is te merken aan de karakteristieke, kille sfeer en het experimentele gebruik van geluidstexturen, waarmee het album als hoeksteen geldt binnen deze stromingen. Qua geluid kenmerkt The Scream zich door een rauwe, hoekige productie met hoekige gitaren, dreigende baspartijen en vervreemdende ritmes. De zang van Siouxsie Sioux is expressief en eigenzinnig, soms afstandelijk en dan weer indringend, waardoor de bijzondere sfeer van het album wordt versterkt. De sound van dit album wordt vaak omschreven als claustrofobisch en meer op sfeer en beleving gericht dan op traditionele melodieën. Muziekjournalisten omschrijven het album als loungend op het snijvlak van existentiële angst en abstracte, minimalistische muziek, die een nieuw referentiepunt vormde binnen de Britse rockmuziek. Op The Scream staan in totaal twaalf tracks, waaronder enkele die inmiddels als klassiekers gelden binnen het genre. 'Jigsaw Feeling' is een belangrijk nummer dat opvalt door het desoriënterende gevoel en een spanningsvolle opbouw, met opzwepende ritmes en een gelaagde instrumentatie. Een ander bepalend nummer is 'Pure', de openingstrack van het album, waarin een minimalistische aanpak en atmosferische geluidslagen direct de toon zetten voor de rest van de plaat. Ook 'Switch' springt in het oog, een nummer dat telkens van karakter verandert met verschillende muzikale secties die het experiment niet schuwen. In de loop der jaren is The Scream meerdere keren geremasterd en opnieuw uitgebracht, waaronder als LP. De remastered versies weten het rauwe, oorspronkelijke karakter van het album te behouden, maar brengen meer helderheid in de mix, waardoor alle details van de instrumentatie beter tot hun recht komen. Dit benadrukt het tijdloze karakter van het album en maakt het toegankelijk voor nieuwe generaties luisteraars. Al met al is The Scream een essentieel album binnen het postpunkgenre en een toonbeeld van muzikale vernieuwing en compromisloosheid. Het is niet alleen een belangrijk cultureel document, maar ook een krachtige, artistieke uiting van een band die haar eigen geluid wist te creëren en trouw bleef aan haar eigen visie.