Stan Getz Marrakesh Express (LP)

Marrakesh Express is een album van de bekende Amerikaanse tenorsaxofonist Stan Getz, uitgebracht als LP in het jaar 1970. Op dit album brengt Getz samen met een groot orkest, onder leiding en arrangement van Richard Hewson, een selectie van toenmalige pop- en filmklassiekers binnen een uitgesproken jazz-context. Het genre van Marrakesh Express is jazz, maar de plaat onderscheidt zich doordat Getz populaire hits uit de late jaren zestig en het begin van de jaren zeventig op jazzy wijze interpreteert. Daarbij wordt hij niet alleen muzikaal ondersteund door een orkest, maar is het eindresultaat mede vormgegeven door George Martin, de invloedrijke producer die vooral bekend is van zijn werk met The Beatles. Dit geeft het geheel een aangenaam breed en toegankelijk geluid, met behoud van subtiele en verfijnde jazzuitvoering. Het album opent met het nummer Marrakesh Express, oorspronkelijk geschreven door Graham Nash van Crosby, Stills & Nash, waarbij Getz de herkenbare melodie een warme, vloeiende sax-toets meegeeft. Een ander uitgesproken nummer op de plaat is Both Sides, Now, een klassieker van Joni Mitchell, die hier wordt gehuld in een dromerige en weemoedige jazz-omgeving, waarbij Getz zijn kenmerkend lyrische spel laat horen. Ook opmerkelijk is de uitvoering van Raindrops Keep Fallin’ On My Head, waarin de lichte popfeel subtiel wordt geïncorporeerd binnen het jazzy arrangement. De overige tracks bestaan doorgaans uit covers van eigentijdse popsongs van grote namen als Paul Simon, Burt Bacharach en Harry Nilsson, evenals een filmthema zoals Love Theme from Romeo and Juliet van Nino Rota. Door deze brede selectie aan songmateriaal en de manier waarop Getz ze benadert, vormt de LP een stijlvol en toegankelijk crossoverproject waarmee jazzliefhebbers en popfans zich beiden konden vinden. Marrakesh Express laat horen hoe Stan Getz in staat was om met behoud van zijn jazzidentiteit populaire melodieën een nieuw leven en karakter te geven. Het album combineert het warme, vloeiende saxofonistische spel van Getz met rijke orkestratie, en is daarmee typerend voor de jazzpop-crossoverplaten die in deze periode verschenen.