Tell Me How You Really Feel

In een tijdsbestek van een paar jaar is Courtney Barnett door haar kenmerkende en veel geprezen muzikale lexicon uitgegroeid tot een van dè smaakmakers van de hedendaagse indie-scène. Haar vermogen om persoonlijk sentiment om te vormen tot iets universeels waaraan iedereen zich kan spiegelen, heeft haar over de hele wereld veel fans bezorgd. Het debuut Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit uit 2015 werd overal bestempeld als een van de beste albums van dat jaar met als gevolg uitverkochte shows op vijf contingenten. Ze speelde op alle denkbare festivals (in ons land op Lowlands), werd in 2016 genomineerd voor een Grammy Award in de categorie Best New Artist en tijdens de Brits voor International Female Solo Artist. In thuisland Australië won Courtney Barnett alle toonaangevende muziekprijzen waaronder de Australian Music Prize, APRA’s Songwriter Of the Year en vier ARIA awards. In oktober verleden jaar bracht ze met geestverwant Kurt Vile het album Lotta Sea Lice uit.Op Tell Me How You Really Feel laat Courtney Barnett een opwindende en onverwachte nieuwe kant van zichzelf zien. Van de albumtitel (is het een vraag? een gebod?) tot de boeiende cover - een bloedrood zelfportret in een ongemakkelijke extreme close-up - slaat ze een andere toon aan. Dit album kent een nieuwgevonden directheid, een volwassenheid in het instrumentarium, een tederheid in haar stem en stoutmoedigheid in de teksten. Courtney Barnett is duidelijk een nieuwe fase in haar muzikale ontwikkeling ingegaan. Ze zegt meer met minder. Waar ze voorheen de wereld beschouwde door het prisma van zelfanalyse heeft ze de focus op Tell Me How You Really Feel verlegt naar degene met wie ze een wisselwerking heeft. De goeden, de slechten, de geliefden. Degene die ze kent en degene die vreemden voor haar zijn.[Video](https://youtu.be/HZZSYDhx0FI) Nameless, Faceless.