The Who A Quick One (CD) (Remastered)

A Quick One is het tweede studioalbum van de Britse rockband The Who en geldt als een mijlpaal in de vroege ontwikkeling van de rockopera binnen het rockgenre. De album, uitgebracht in 1966, werd jaren later opnieuw uitgebracht in een geremasterde versie, waarbij de audiokwaliteit is opgefrist en details beter tot hun recht komen. Voor deze remastered uitgave is gebruik gemaakt van nieuwe mixtechnieken, waardoor bekende tracks soms in stereo klinken en de luisterervaring eigentijdser is geworden. Het album valt vooral op door de uiteenlopende bijdragen van alle vier bandleden, in tegenstelling tot eerdere werken die vooral door gitarist Pete Townshend werden geschreven. Deze aanpak geeft het album een gevarieerd karakter: elk bandlid leverde eigen composities en arrangementen, waardoor het een speelse, soms haast experimentele sfeer heeft. De muziek is stevig geworteld in rock en powerpop, maar er zijn ook sporen van rhythm & blues en invloeden die later als proto-progressieve rock worden beschouwd. Een van de opvallendste nummers op A Quick One is Boris The Spider, een donker en humoristisch nummer geschreven door John Entwistle. Het is niet alleen een publieksfavoriet, maar ook een goed voorbeeld van The Who’s karakteristieke combinatie van rauwe energie en tongue-in-cheek humor. Een ander hoogtepunt is So Sad About Us, een track die als een van de mooiste jangle-pop nummers uit de jaren zestig wordt gezien en waarin de kenmerkende samenzang en melodische gitaarlijnen centraal staan. Het titelnummer, A Quick One, While He’s Away, sluit het album af met een mini-suite van bijna negen minuten. Dit ambitieuze en theatrale stuk vertelt een verhaal over verlies en vergeving en dient als een vroeg prototype voor latere grootschalige rockopera’s van The Who, zoals Tommy. A Quick One werd destijds gezien als een breuk met het R&B-georiënteerde geluid van hun debuutalbum en markeert de overgang van The Who van mod-adel naar pioniers van popart en conceptuele rock. Het album mixt speelse eigenzinnigheid met serieuze muzikale ambitie, wat terug te horen is in uiteenlopende tracks – van het surrealistische Cobwebs And Strange van Keith Moon tot de introspectieve ballad Whiskey Man van John Entwistle. De geremasterde uitgave van A Quick One biedt een fris en levendig geluid, maar sommige versies zijn door hun luide mastering en compressie minder aangenaam voor liefhebbers van nuance en dynamiek. Desondanks blijft het album een essentieel document uit de Britse rockgeschiedenis: veelzijdig, innovatief en vol karakter. Het is een ideale kennismaking met de vroege creativiteit van The Who en een indrukwekkend voorbeeld van hun muzikale avontuur in het midden van de jaren zestig.