Whenever You Need Somebody

Whenever You Need Somebody is het debuutalbum van de Britse zanger Rick Astley. Het werd uitgebracht in 1987 en geldt als een van de meest succesvolle popalbums uit de late jaren tachtig. Het album bracht Astley onmiddellijk internationale roem dankzij de herkenbare mix van pop, dance en lichte synthgeluiden, typisch voor het genre van die periode en vooral het ‘pop’ genre. Het oorspronkelijke album bestond uit tien nummers en verscheen in verschillende heruitgaven, waaronder een remastered versie op twee cd’s met geremasterde tracks en speciale remixes. Het album heeft een opgewekt, energiek karakter en wordt gedomineerd door aanstekelijke melodieën en stuwende ritmes, die typerend zijn voor het werk van de producers Stock, Aitken & Waterman. Hun productiestijl is te horen in de heldere arrangementen en toegankelijke structuren van de nummers. Rick Astleys warme stem geeft elk lied extra kracht, waardoor zowel ballads als uptempo songs direct aanspreken bij een breed publiek. Van de tracks op Whenever You Need Somebody is Never Gonna Give You Up ongetwijfeld het bekendst. Dit lied groeide uit tot een wereldwijd fenomeen en is vandaag de dag nog altijd een van de meest iconische popnummers uit de jaren tachtig. Een ander opvallend nummer is Together Forever, dat net als de titeltrack Whenever You Need Somebody typerend is voor het optimistische geluid van het album. Deze songs combineren vrolijke melodieën met pakkende refreinen en vormen samen het hart van het album. De remastered editie op twee cd’s biedt een verbeterde luisterervaring en bevat naast het oorspronkelijke materiaal ook zeldzame remixes, extended versies en extra tracks die een goede aanvulling vormen op het originele werk. De remaster tilt het kenmerkende geluid van Astley en zijn producers bovendien naar een hedendaags niveau, waardoor het album relevant blijft voor zowel nieuwe als oude luisteraars. Whenever You Need Somebody is meer dan alleen een verzameling popsongs; het is een tijdsdocument van de late jaren tachtig, waarin de grenzen tussen pop, dance en elektronische muziek steeds verder vervaagden. Het succes van het album is grotendeels toe te schrijven aan de productie, de opvallende zang van Rick Astley en de universele aantrekkingskracht van de nummers. Tot op de dag van vandaag weet het album zowel nostalgie als frisheid op te roepen bij diverse generaties muziekliefhebbers.