Amanda Palmer & Edward K I Can Spin A Rainbow

Met de release van I Can Spin A Rainbow gaat een langgekoesterde wens van Amanda Palmer in vervulling. Edward Ka-Spel, oprichter van de visionaire Anglo-Nederlandse psychedelische groep The Legendary Pink Dots, is een van haar allergrootste artistieke helden en The Legendary Pink Dots een van de grootste inspiratiebronnen. De twee muzikanten liepen elkaar in 1993 voor het eerst tegen het lijf toen de destijds zestienjarige Palmer een Legendary Pink Dots show bijwoonde in haar woonplaats Boston. Tien jaar later had Palmer met haar punk-cabaret duo The Dresden Dolls genoeg succes om de Dots als support uit te nodigen op de Duitse tournee en maakte de twee de afspraak dat ze tijd moesten vrijmaken om samen iets op te nemen. Er verstreek weer een decennium en een hoogzwangere Palmer vloog in Juli 2015 naar Londen om dan eindelijk aan het project te beginnen. Op de eerste dag van de opnamesessies kreeg ze te horen dat haar dierbare vriend Anthony de strijd tegen kanker had verloren en nog maar een week te leven had. Diep bedroefd beloofde ze Ka-Spel dat ze binnen een jaar terug zou zijn. En die belofte hield ze, want in de lente van 2016 keerde ze terug in Londen met haar acht maanden oude zoon Anthony.Palmer en Ka-Spel gingen op zoek naar een studio in Londen toen Palmers vriend Imogen Heap de twee aanbod om gebruik te maken van haar thuisstudio in Essex genaamd The Hideaway, vlakbij Ka-Spel’s eigen huis in Hornchurch. Terwijl Palmer heen en weer reisde tussen Londen, Hornchurch, en Heaps studio, besteedde het duo nog geen maand aan het componeren en maken van het album. I Can Spin A Rainbow werd grotendeels op Ka-Spels computer opgenomen en is in alle opzichten een samenwerking in de puurste zin van het woord. Een spirituele ervaring noemt Palmer het waarin de verhalen, fragmenten van nummers, gedichten en teksten worden gecombineerd met loops, melancholisch pianospel, melodische audiobedjes en vreemde ritmes. Het uiteindelijke resultaat loopt uiteen van de mysterieuze en theatrale albumopener Pulp Fiction tot het minimalistische The Clock at the Back of the Cage. Omdat de nummers vroegen om stijkers werd Patrick Q Wright ingeschakeld die vanuit zijn studio in Italië vioolpartijen aandroeg. Daarnaast leverde Alexis Michallek, de studio assistent van Heap, een bijdrage aan Beyond The Beach.