Bobby Conn Bobby's Place (LP)

Bobby Conn’s album 'Bobby’s Place' is een experimenteel en meeslepend werk binnen de genres glamrock, art rock en psychedelische pop. Deze LP toont de bekende excentriciteit en kritische blik van Bobby Conn, die al jaren bekendstaat als een muzikale provocateur en meester in het bespelen van verschillende stijlen. 'Bobby’s Place' is opgezet als een conceptalbum met een uitgesproken dubbele persoonlijkheid: enerzijds diep geworteld in psychedelische soundscapes, anderzijds scherpzinnig en satirisch in zijn aanpak van glam rock. De plaat bestaat uit zes nummers, verdeeld in twee kanten met elk een eigen karakter. Op de eerste helft begeeft Conn zich op een bijna astrale reis, waarin hij samen met onder anderen Monica BouBou als multi-instrumentalist en DJ LeDeuce als elektronica-specialist, door polyritmische composities vol synthesizers, houtblazers en percussie navigeert. Dit resulteert in nummers die grotendeels instrumentaal blijven en een dromerige, ongrijpbare sfeer oproepen. De openingstrack 'Jay & Bee' is een primaire representatie van deze zijde: een bijna filmisch opgebouwde instrumentale trip, die de luisteraar direct in de unieke sfeer van het album trekt. Het tweede deel van het album biedt meer traditionele songs, geworteld in een speelse benadering van rock ’n roll en doordrenkt van politiek commentaar en maatschappijkritiek. 'Sixties Babies' is een goed voorbeeld hiervan, waarop Conn met scherpzinnige en tongue-in-cheek teksten reflecteert op verschillende generaties. Even later staat het nummer 'Nostalgia' centraal, dat een ouderwetse musical-sfeer oproept en tegelijkertijd kritisch ingaat op het fenomeen nostalgie en het gevaar van teruggrijpen naar een geïdealiseerd verleden. 'Bobby’s Place' verscheen in 2025 op LP en kenmerkt zich door een rauwe, soms surreële productie, opgenomen in Conn’s thuisstudio in Chicago. Het album verbindt elementen uit vijftig jaar pop, rock en soul, met invloeden van onder meer 10cc, Jean-Claude Vannier en D’Angelo, tot een geheel eigen geluid. Hierbij krijgen politieke actualiteit, persoonlijke tragedies en media-satire vorm in grillige muzikale landschappen die nergens sentimenteel of voorspelbaar aandoen. Dit album zet de lijn van Conn’s eerdere werk voort, maar weet dankzij het verrassende concept en de onconventionele bezetting toch nieuwe paden te verkennen. De combinatie van virtuositeit, ironie, en maatschappijkritische teksten maakt 'Bobby’s Place' tot een opvallende en relevante plaat binnen het hedendaagse alternatieve muzieklandschap.