Bobby Hutcherson Stick Up! (LP)

Bobby Hutchersons album Stick-Up! verscheen in de jaren zestig op LP en geldt als een bijzonder krachtig voorbeeld van het jazzgenre, meer bepaald als post-bop met sterke hardbop-invloeden. Dit album toont Hutchersons ontwikkeling als bandleider en vibrafonist, en behoort tot zijn meest toegankelijke maar toch innovatieve werk uit deze periode. Het album werd in 1966 opgenomen met een opvallend nieuwe samenstelling: naast Hutcherson op vibrafoon verenigt Stick-Up! de vermaarde tenor-saxofonist Joe Henderson, pianist McCoy Tyner, bassist Herbie Lewis en drummer Billy Higgins. De samenstelling van musici zorgt voor een inventief groepsgeluid dat tegelijk energiek, virtuoos en harmonieus aanvoelt. Vooral de combinatie van Tyner en Henderson met Hutchersons karakteristieke vibrafoonspel levert een unieke klank op die kenmerkend is voor deze opname. Stick-Up! opent met het fris en levendig gespeelde "Una Muy Bonita", het enige niet door Hutcherson zelf geschreven stuk, afkomstig van Ornette Coleman. Dit nummer laat direct de vrijheid en kracht van de band horen, met rijke solo’s en dynamische interactie tussen de muzikanten. Een ander opvallend nummer is "8/4 Beat", waarin ritmische inventiviteit en melodische gelaagdheid samenkomen; het is een energiek stuk waarin Hutchersons compositorisch talent duidelijk naar voren treedt. Een derde kenmerkend stuk is "Summer Nights", een rustiger, bijna dromerig nummer waarin het lyrische aspect van de band en met name de gevoeligheid van Hutchersons vibrafoonspel centraal staat. Het album bestaat uit zes stukken die zowel compositorisch als qua groepsdynamiek indruk maken. Hutchersons originele composities verkennen de grenzen van de toenmalige jazz zonder het melodische en het swingende karakter te verliezen. Hierdoor blijft Stick-Up! toegankelijk voor een breed publiek, terwijl de plaat ondertussen diepgaande muzikale complexiteit biedt voor doorgewinterde jazzliefhebbers. Vaak wordt Stick-Up! beschouwd als een van Hutchersons meest ‘rechttoe rechtaan’ hardbop-albums uit de jaren zestig, juist omdat het minder abstract klinkt dan zijn werk met onder andere Eric Dolphy uit dezelfde periode. Tegelijkertijd toont het album voldoende experimenteerzucht, onder meer in nummers als "Verse" en "Blues Mind Matter", zodat het tijdloos is gebleven binnen het jazzgenre. Samenvattend is Stick-Up! een belangrijke LP in de discografie van Bobby Hutcherson en een relevant document van de jazz uit het midden van de jaren zestig, met sterke composities, inventief spel en een uitzonderlijke bezetting. Het album representeert een moment waarop traditie en vernieuwing elkaar vinden binnen één swingende, coherente plaat.