De spreekkamer is lek (Paperback)
Beschrijving
In de geestelijke gezondheidszorg (ggz) is privacy van cruciaal belang voor patiënten. Wanneer iemand naar een therapeut of psychiater gaat, is het vanzelfsprekend dat hun gevoelige informatie vertrouwelijk wordt behandeld. Voor veel patiënten is de mogelijkheid om in een veilige ruimte openhartig hun gedachten, herinneringen en fantasieën te delen essentieel. Het verlies van deze vertrouwelijkheid kan leiden tot stagnatie in hun herstel of er zelfs toe leiden dat zij zorg mijden.
De druk op vertrouwelijkheid
Helaas staan de vertrouwelijkheid en privacy binnen de ggz onder druk door een toenemende datahonger. De overheid heeft al decennia lang de ambitie om gegevens van ggz-patiënten te verzamelen, en lijkt te geloven dat deze data noodzakelijk zijn voor het beheer van de sector. Dit heeft geresulteerd in de onrustbarende realiteit dat onlangs de persoonlijke medische gegevens van maar liefst 800.000 ggz-patiënten in handen van de overheid zijn gekomen.
Gevaren voor patiënten
Het gemak waarmee het medisch beroepsgeheim van behandelaren wordt geschonden, evenals de privacy van patiënten, vormt een serieuze zorg. De inzichten die dergelijke data bieden, worden vaak afgewogen tegen de risico’s van schending van vertrouwelijkheid. Patiënten hebben de garantie nodig dat hun gesprekken en gegevens veilig zijn, en dat zij in een niet-oordelende omgeving kunnen werken aan hun mentale welzijn.
Een oproep tot bescherming van privacy
Tom Grosfeld, journalist bij onder andere Vrij Nederland en Trouw, onderzoekt deze zorgwekkende ontwikkelingen in zijn boek "De spreekkamer is lek". Hij pleit voor de bescherming van privacy en vertrouwelijkheid, niet alleen voor ggz-patiënten maar voor de samenleving als geheel. De term "datahonger" wordt door Grosfeld aangewend om de destructieve impact die verzamelen en analyseren van persoonlijke informatie kan hebben op de geestelijke gezondheidszorg bloot te leggen.
Dit boek biedt een noodzakelijke en onthullende blik op de processen binnen de ggz-wereld en de gevolgen van de controlezucht die de maatschappij kenmerkt. "De spreekkamer is lek" is niet alleen informatief, maar ook een pleidooi dat ons allen aangaat. De urgentie en emotionele impact van dit onderwerp worden krachtig overgebracht, met een heldere en compassievolle schrijfstijl.
Met zijn onthullingen en oproep tot actie kan dit boek een belangrijke bijdrage leveren aan het gesprek over privacy en ethiek in de geestelijke gezondheidszorg. Het stelt kritische vragen over de prijs die we betalen voor dataverzameling en de gevolgen voor degenen die hulp zoeken.
In de geestelijke gezondheidszorg (ggz) is privacy van cruciaal belang voor patiënten. Wanneer iemand naar een therapeut of psychiater gaat, is het vanzelfsprekend dat hun gevoelige informatie vertrouwelijk wordt behandeld. Voor veel patiënten is de mogelijkheid om in een veilige ruimte openhartig hun gedachten, herinneringen en fantasieën te delen essentieel. Het verlies van deze vertrouwelijkheid kan leiden tot stagnatie in hun herstel of er zelfs toe leiden dat zij zorg mijden.
De druk op vertrouwelijkheid
Helaas staan de vertrouwelijkheid en privacy binnen de ggz onder druk door een toenemende datahonger. De overheid heeft al decennia lang de ambitie om gegevens van ggz-patiënten te verzamelen, en lijkt te geloven dat deze data noodzakelijk zijn voor het beheer van de sector. Dit heeft geresulteerd in de onrustbarende realiteit dat onlangs de persoonlijke medische gegevens van maar liefst 800.000 ggz-patiënten in handen van de overheid zijn gekomen.
Gevaren voor patiënten
Het gemak waarmee het medisch beroepsgeheim van behandelaren wordt geschonden, evenals de privacy van patiënten, vormt een serieuze zorg. De inzichten die dergelijke data bieden, worden vaak afgewogen tegen de risico’s van schending van vertrouwelijkheid. Patiënten hebben de garantie nodig dat hun gesprekken en gegevens veilig zijn, en dat zij in een niet-oordelende omgeving kunnen werken aan hun mentale welzijn.
Een oproep tot bescherming van privacy
Tom Grosfeld, journalist bij onder andere Vrij Nederland en Trouw, onderzoekt deze zorgwekkende ontwikkelingen in zijn boek "De spreekkamer is lek". Hij pleit voor de bescherming van privacy en vertrouwelijkheid, niet alleen voor ggz-patiënten maar voor de samenleving als geheel. De term "datahonger" wordt door Grosfeld aangewend om de destructieve impact die verzamelen en analyseren van persoonlijke informatie kan hebben op de geestelijke gezondheidszorg bloot te leggen.
Dit boek biedt een noodzakelijke en onthullende blik op de processen binnen de ggz-wereld en de gevolgen van de controlezucht die de maatschappij kenmerkt. "De spreekkamer is lek" is niet alleen informatief, maar ook een pleidooi dat ons allen aangaat. De urgentie en emotionele impact van dit onderwerp worden krachtig overgebracht, met een heldere en compassievolle schrijfstijl.
Met zijn onthullingen en oproep tot actie kan dit boek een belangrijke bijdrage leveren aan het gesprek over privacy en ethiek in de geestelijke gezondheidszorg. Het stelt kritische vragen over de prijs die we betalen voor dataverzameling en de gevolgen voor degenen die hulp zoeken.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: