Friedrich Gulda Donau So Blue (CD)
Beschrijving
Bol
Het titelstuk, Donau So Blue, is een blues waarop de Oostenrijkse pianist-componist Friedrich Gulda (1930-2000) wordt begeleid door twee doorgewinterde jazzmusici: Hans Rettenbacher op bas en Manfred Josel op drums. Gulda voelde zich een buitenstaander in de jazzwereld. Hij was een vermaard Mozart- en Beethovenvertolker, maar wilde niet gebonden zijn aan de wereld van de klassieke muziek. En wie was de zanger Albert Golowin? Gulda beschrijft hem als 'een drop-out, een bepaald type Weener, een zeer getalenteerde dilettant, een stuntelige bariton met een afkeer van de concertzaal' Golowin was eigenlijk een pseudoniem dat Gulda gebruikte voor zanguitvoeringen. De pianist werd gevierd als briljant en bekritiseerd als infant terrible. Vaak hield Gulda zich niet aan het aangekondigde programma; eens trad hij naakt blokfluit spelend op. In 1999 verzon Gulda het nieuws van zijn eigen dood - en vierde zijn wederopstanding met een technofeest. Zijn antipathie tegen het concert establishment dreef de pianovirtuoos naar de jazzscene. Hij speelde met grootheden als Dizzy Gillespie, Chick Corea, en Rolf Kühn. Maar 'men hoort onmiddellijk de gemangelde jazz frasering, het gebrek aan drive,' zoals criticus Joachim-Ernst Berendt verkondigde. De jazzgoeroe verklaarde verder dat, 'Gulda's liefde voor jazz is als de liefde voor een vrouw die men nooit kan krijgen.' Desalniettemin vond Berendt dat Gulda-Golowin's zang 'klinkt als blues oude stijl.' En Gulda's schunnige teksten - ook te horen in deze MPS productie - doen denken aan het werk van de Weense acteur-cabaretier Helmut Qualtinger en de Oostenrijks-Amerikaanse cabaretier-componist Georg Kreisler.
Het titelstuk, Donau So Blue, is een blues waarop de Oostenrijkse pianist-componist Friedrich Gulda (1930-2000) wordt begeleid door twee doorgewinterde jazzmusici: Hans Rettenbacher op bas en Manfred Josel op drums. Gulda voelde zich een buitenstaander in de jazzwereld. Hij was een vermaard Mozart- en Beethovenvertolker, maar wilde niet gebonden zijn aan de wereld van de klassieke muziek. En wie was de zanger Albert Golowin? Gulda beschrijft hem als 'een drop-out, een bepaald type Weener, een zeer getalenteerde dilettant, een stuntelige bariton met een afkeer van de concertzaal' Golowin was eigenlijk een pseudoniem dat Gulda gebruikte voor zanguitvoeringen. De pianist werd gevierd als briljant en bekritiseerd als infant terrible. Vaak hield Gulda zich niet aan het aangekondigde programma; eens trad hij naakt blokfluit spelend op. In 1999 verzon Gulda het nieuws van zijn eigen dood - en vierde zijn wederopstanding met een technofeest. Zijn antipathie tegen het concert establishment dreef de pianovirtuoos naar de jazzscene. Hij speelde met grootheden als Dizzy Gillespie, Chick Corea, en Rolf Kühn. Maar 'men hoort onmiddellijk de gemangelde jazz frasering, het gebrek aan drive,' zoals criticus Joachim-Ernst Berendt verkondigde. De jazzgoeroe verklaarde verder dat, 'Gulda's liefde voor jazz is als de liefde voor een vrouw die men nooit kan krijgen.' Desalniettemin vond Berendt dat Gulda-Golowin's zang 'klinkt als blues oude stijl.' En Gulda's schunnige teksten - ook te horen in deze MPS productie - doen denken aan het werk van de Weense acteur-cabaretier Helmut Qualtinger en de Oostenrijks-Amerikaanse cabaretier-componist Georg Kreisler.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: