Isabel Favilla Dieupart: Six Sonatas for a Flute with Thorough Bass (London 1717) (CD)
Beschrijving
Bol Partner
Dieupart is vandaag de dag het meest bekend om zijn Six suittes de clavessin, deels omdat J.S. Bach ze kopieerde en erdoor beïnvloed zou zijn in zijn Engelse Suites. De suites werden waarschijnlijk gecomponeerd in 1701, terwijl deze minder bekende sonates aanzienlijk latere werken zijn, daterend uit 1717: we weten niet wanneer Dieupart werd geboren, maar een contemporaine biograaf noteert dat hij stierf 'vergevorderd in jaren, en in zeer noodlijdende omstandigheden, omstreeks het jaar 1740' Dieupart werkte zijn hele carrière in en rond Londen als klavecinist en componist: hij was een prominent lid van het muzikale establishment in Drury Lane, hoewel hij later een stichtend en populair lid werd van het orkest in een rivaliserend establishment, het Queen's Theatre in de Haymarket. Het was waarschijnlijk toen hij op latere leeftijd privé-muziekleraar was geworden dat hij deze zeer aantrekkelijke set van zes sonates schreef, die zijn opgedragen aan Lady Essex Finch (overleden in 1721), lid van een adellijke Engelse familie die waarschijnlijk een leerling van Dieupart was en voor de sonates zou hebben betaald. Ook al had Dieupart zichzelf niet geadverteerd als een 'geleerde' van Arcangelo Corelli, zijn blokfluitsonates verraden de invloed van de grote Romeinse violist en componist in de typen bewegingen, de gevarieerde ondersteuning van de bas en een elegante eenvoud. De dansbewegingen hebben vaak een Engels tintje dat doet denken aan Purcell, maar verder overheerst Dieuparts Franse afkomst in de levendige formaliteit van zijn melodieën. Dit nieuwe studioalbum wordt aangevoerd door de Braziliaanse blokfluitiste Isabel Favilla, die met veel vooraanstaande oude-muziekensembles in Europa en Zuid-Amerika heeft gespeeld. Sinds 2009 speelt ze ook met Inês d'Avena in een blokfluitduo, Schifanoia: hun debuutopname werd geprezen om zijn 'zeer muzikale frasering en een geheel natuurlijke flow' (MusicWeb International). Er is weinig bekend over het leven van Charles (of François, zoals hij zichzelf soms noemde..) Dieupart. De eerste vermelding van zijn naam was als oprichter van het Opera Seizoen in het Queen's Theatre van Haymarket. Hij was een veelgevraagd klavecimbel- en violist, die waarschijnlijk studeerde bij de grote Corelli, wiens werken hij vaak uitvoerde. Hij stierf in armoede in 1740. De set van 'Six Sonatas for a Flute and Through Bass' werden gepubliceerd door de beroemde uitgever Walsh in Londen in 1717. Deze CD presenteert de eerste opname ervan. De Sonates bestaan uit verschillende delen, variërend tussen 4 en 8, waarvan sommige dansvormen zijn. De stijl is duidelijk geïnspireerd door zijn meester Arcangelo Corelli, in zijn levendige stemming, instrumentale schittering en elegante eenvoud. Blokfluitiste Isabel Favilla kreeg haar opleiding in Brussel en Den Haag. Sindsdien speelde ze in prestigieuze Oude Muziek ensembles als La Sfera Armoniosa, Concerto d'Amsterdam en Les Muffatti. Op deze opname wordt ze bijgestaan door cello, theorbe en klavecimbel.
Dieupart is vandaag de dag het meest bekend om zijn Six suittes de clavessin, deels omdat J.S. Bach ze kopieerde en erdoor beïnvloed zou zijn in zijn Engelse Suites. De suites werden waarschijnlijk gecomponeerd in 1701, terwijl deze minder bekende sonates aanzienlijk latere werken zijn, daterend uit 1717: we weten niet wanneer Dieupart werd geboren, maar een contemporaine biograaf noteert dat hij stierf 'vergevorderd in jaren, en in zeer noodlijdende omstandigheden, omstreeks het jaar 1740' Dieupart werkte zijn hele carrière in en rond Londen als klavecinist en componist: hij was een prominent lid van het muzikale establishment in Drury Lane, hoewel hij later een stichtend en populair lid werd van het orkest in een rivaliserend establishment, het Queen's Theatre in de Haymarket. Het was waarschijnlijk toen hij op latere leeftijd privé-muziekleraar was geworden dat hij deze zeer aantrekkelijke set van zes sonates schreef, die zijn opgedragen aan Lady Essex Finch (overleden in 1721), lid van een adellijke Engelse familie die waarschijnlijk een leerling van Dieupart was en voor de sonates zou hebben betaald. Ook al had Dieupart zichzelf niet geadverteerd als een 'geleerde' van Arcangelo Corelli, zijn blokfluitsonates verraden de invloed van de grote Romeinse violist en componist in de typen bewegingen, de gevarieerde ondersteuning van de bas en een elegante eenvoud. De dansbewegingen hebben vaak een Engels tintje dat doet denken aan Purcell, maar verder overheerst Dieuparts Franse afkomst in de levendige formaliteit van zijn melodieën. Dit nieuwe studioalbum wordt aangevoerd door de Braziliaanse blokfluitiste Isabel Favilla, die met veel vooraanstaande oude-muziekensembles in Europa en Zuid-Amerika heeft gespeeld. Sinds 2009 speelt ze ook met Inês d'Avena in een blokfluitduo, Schifanoia: hun debuutopname werd geprezen om zijn 'zeer muzikale frasering en een geheel natuurlijke flow' (MusicWeb International). Er is weinig bekend over het leven van Charles (of François, zoals hij zichzelf soms noemde..) Dieupart. De eerste vermelding van zijn naam was als oprichter van het Opera Seizoen in het Queen's Theatre van Haymarket. Hij was een veelgevraagd klavecimbel- en violist, die waarschijnlijk studeerde bij de grote Corelli, wiens werken hij vaak uitvoerde. Hij stierf in armoede in 1740. De set van 'Six Sonatas for a Flute and Through Bass' werden gepubliceerd door de beroemde uitgever Walsh in Londen in 1717. Deze CD presenteert de eerste opname ervan. De Sonates bestaan uit verschillende delen, variërend tussen 4 en 8, waarvan sommige dansvormen zijn. De stijl is duidelijk geïnspireerd door zijn meester Arcangelo Corelli, in zijn levendige stemming, instrumentale schittering en elegante eenvoud. Blokfluitiste Isabel Favilla kreeg haar opleiding in Brussel en Den Haag. Sindsdien speelde ze in prestigieuze Oude Muziek ensembles als La Sfera Armoniosa, Concerto d'Amsterdam en Les Muffatti. Op deze opname wordt ze bijgestaan door cello, theorbe en klavecimbel.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: