Johannes Moser, Andrew Manze Elgar & Tchaikovsky (Super Audio CD)

De diep ontroerende, elegische lyriek van Elgar en de weemoedige charme en briljantie van Tsjaikovski zijn volop te bewonderen in deze onweerstaanbare nieuwe uitgave van PentaTone, met volmaakte virtuositeit gespeeld door de Duits-Canadese cellist Johannes Moser met het Orchestre de la Suisse Romande onder Andrew Manze. Elgars krachtige celloconcerto in e-minor, gecomponeerd aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, is een van zijn meest geliefde en diepst gevoelde werken. De verscheurende akkoorden van de solist die het werk openen kondigen een stemming van diepe berusting en verlies aan; weg is de jeugdige branie van zijn vroegere werken, in plaats daarvan vervangen door eenzame introspectie en verlangen, vooral in het subliem mooie Adagio. De cello krijgt vrij spel in het krachtige laatste deel, maar de openingsstemming overheerst als een angstige uitbarsting van de cello het werk tot een einde brengt. Een dergelijke neerslachtigheid hangt niet boven Tsjaikovski's verrukkelijke Variaties op een rococothema, die elegantie, onuitsprekelijke charme en gedurfd vertoon van technische brille uitstralen. Terwijl Tchaikovsky in het Pezzo capriccioso in een meer ingetogen stemming verkeert, draagt hij in de Nocturne en het Andante Cantabile zijn romantische hart vol op de tong. De grote Russische schrijver Leon Tolstoj zou hebben gehuild toen hij het Andante Cantabile hoorde en het weelderige thema toont Tsjaikovski's feilloze gave voor beklijvende melodieën. Het blijft een bijzonder juweel in het repertoire. De cellist Johannes Moser is geen onbekende in deze werken. In 2002 won hij de hoofdprijs van het Tsjaikovski Concours en kreeg hij de Speciale Prijs voor zijn interpretatie van de Variaties op een Rococo-thema. Door Gramophone omschreven als 'een van de beste onder de verbazingwekkende galerij van jonge virtuoze cellisten' en door de LA Times als een musicus die '...zich verbindt met het publiek op een manier zoals alleen grote artiesten dat doen', is dit Moser's derde optreden voor PentaTone. Zijn eerste album met concerti van Dvořák en Lalo werd alom geprezen om zijn 'uitvoering met enorme flair en bruisendheid' (BBC Music Magazine) en 'zijn duizelingwekkende virtuositeit, vrije, gepassioneerde frasering en immense energie ... die herinnert aan Pablo Casals' iconische opname uit 1937' (Strings).