King Of The Road
Beschrijving
Bol Partner
Net als een goede wijn wordt Fu Manchu's klassieker uit 1999, King Of The Road, beter met de jaren en fans blijven eisen dat deze nummers worden gehoord zoals de band het bedoeld heeft: op was. Sinds 2019 niet meer verkrijgbaar, is het werk van Joe Barresi (Tool, Avenged Sevenfold, Queens Of The Stone Age) terug, dit keer op geel-zwart splattervinyl in een gelimiteerde oplage van X,XXX. Dit is een heruitgave van de remaster uit 2015, gemaakt door Carl Saff, met twee bonustracks: "Breathing Fire" (oorspronkelijk op de Duitse vinylrelease) en "Hanglider" (die eerder niet was uitgebracht). Na een korte pauze van albums, de singlescompilatie Return to Earth niet meegerekend, kwam Fu Manchu weer helemaal op gang met King of the Road, een album dat niet zozeer voortbouwt op The Action Is Go als wel een regelrechte voortzetting is. Hill heeft dit keer iets meer pit in zijn zang, maar verder is er weinig dat de twee platen onderscheidt – en dat is puur bedoeld als compliment. Met een hoop tournees en andere dingen op hun naam is de line-up helemaal op elkaar ingespeeld en klinkt het zo, Björks stoere drumwerk (en af en toe koebellen, natuurlijk) en Balchs waanzinnige leadgitaar crunch misschien wel beter dan ooit. Samen is het de ene megariff en het ene na het andere vuige, knallende ritme, en laten we eerlijk zijn, iedereen die iets anders verwacht van Fu Manchu moet echt een andere band zoeken. Joe Barresi coproduceert met de band, en hoewel er deze keer geen extra keyboard/orgel-gekkigheid is, maakt dat nauwelijks uit. Hoewel King of the Road een thema heeft dat verder gaat dan de Basisprincipes van autorijden, drugs en die duivelse rock-'n-roll, het is autorijden – er is een reden waarom de cover en de interne artwork een heleboel geweldige foto's uit de jaren 70 bevatten van een gigantische busrally. Die ene foto van het volledig met leer beklede interieur van een mobiel liefdesnestje, compleet met zwarte gordijnen, zegt eigenlijk alles. Dan is er nog de mega-chugging titeltrack ("King of the road zegt dat je te langzaam beweegt!"), "Hell on Wheels", "Boogie Van", enzovoort – noem het maar een conceptalbum dat geen tijd verspilt aan elfen en yogi's. Net als bij het vorige album krijgt een punk/newwave-topper hier de cover – niemand minder dan Devo's "Freedom of Choice". Onnodig te zeggen dat het nu klinkt als een origineel uit de Fu Manchu-periode. ALLMUSIC
Net als een goede wijn wordt Fu Manchu's klassieker uit 1999, King Of The Road, beter met de jaren en fans blijven eisen dat deze nummers worden gehoord zoals de band het bedoeld heeft: op was. Sinds 2019 niet meer verkrijgbaar, is het werk van Joe Barresi (Tool, Avenged Sevenfold, Queens Of The Stone Age) terug, dit keer op geel-zwart splattervinyl in een gelimiteerde oplage van X,XXX. Dit is een heruitgave van de remaster uit 2015, gemaakt door Carl Saff, met twee bonustracks: "Breathing Fire" (oorspronkelijk op de Duitse vinylrelease) en "Hanglider" (die eerder niet was uitgebracht). Na een korte pauze van albums, de singlescompilatie Return to Earth niet meegerekend, kwam Fu Manchu weer helemaal op gang met King of the Road, een album dat niet zozeer voortbouwt op The Action Is Go als wel een regelrechte voortzetting is. Hill heeft dit keer iets meer pit in zijn zang, maar verder is er weinig dat de twee platen onderscheidt – en dat is puur bedoeld als compliment. Met een hoop tournees en andere dingen op hun naam is de line-up helemaal op elkaar ingespeeld en klinkt het zo, Björks stoere drumwerk (en af en toe koebellen, natuurlijk) en Balchs waanzinnige leadgitaar crunch misschien wel beter dan ooit. Samen is het de ene megariff en het ene na het andere vuige, knallende ritme, en laten we eerlijk zijn, iedereen die iets anders verwacht van Fu Manchu moet echt een andere band zoeken. Joe Barresi coproduceert met de band, en hoewel er deze keer geen extra keyboard/orgel-gekkigheid is, maakt dat nauwelijks uit. Hoewel King of the Road een thema heeft dat verder gaat dan de Basisprincipes van autorijden, drugs en die duivelse rock-'n-roll, het is autorijden – er is een reden waarom de cover en de interne artwork een heleboel geweldige foto's uit de jaren 70 bevatten van een gigantische busrally. Die ene foto van het volledig met leer beklede interieur van een mobiel liefdesnestje, compleet met zwarte gordijnen, zegt eigenlijk alles. Dan is er nog de mega-chugging titeltrack ("King of the road zegt dat je te langzaam beweegt!"), "Hell on Wheels", "Boogie Van", enzovoort – noem het maar een conceptalbum dat geen tijd verspilt aan elfen en yogi's. Net als bij het vorige album krijgt een punk/newwave-topper hier de cover – niemand minder dan Devo's "Freedom of Choice". Onnodig te zeggen dat het nu klinkt als een origineel uit de Fu Manchu-periode. ALLMUSIC
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: