Luisa Imorde, Bremer Philharmoniker, Marie Jacquot Schumann/Weber: Piano Concerto 1 (CD)

Met haar vijfde album brengt pianiste Luisa Imorde voor het eerst een orkestrale opname uit. Hiermee zet ze een zekere traditie voort: Na juxtaposities van Robert Schumann & Jörg Widmann (2016), Mozart - Woelfl - Beethoven (2019), Bach & Kapustin op het album 'Moon Rainbow' (2020) en Couperin & Messiaen (2022) volgt nu op 19.05.23 een album met muziek van Clara Schumann & Carl Maria von Weber. De belangrijkste composities zijn het enige pianoconcert van Clara Schumann, op. 7, en het 1e pianoconcert in C groot, op. 11 van Carl Maria von Weber. Onder de grandioze leiding van Marie Jacquot wordt ze begeleid door de Bremer Philharmoniker. Tussen de pianoconcerten door presenteert Imorde werken voor piano solo. Ze speelt drie stukken van Clara Schumann uit de cyclus 'Myrten', op. 25, evenals twee stukken uit de Liederkreis, op. 39. Daarnaast voert ze drie miniaturen van Weber uit, evenals het Adagio patetico, dat aan Weber wordt toegeschreven, maar waarover de experts verdeeld zijn. Net als op de vorige albums slaagt Luisa Imorde erin een dialoog tussen de twee componisten tot stand te brengen. 'Clara had 30 liederen van Robert uitgekozen die ze herwerkte voor solo piano zodat ze ze alleen kon spelen en ervan kon genieten,' vertelt de pianiste in het boekje bij deze opname. 'Ik vind dit gebaar ongelooflijk ontroerend,' voegt ze eraan toe. Dergelijke ontroerende gebaren zijn ook te vinden bij Weber: 'Weber schreef de 'Max Waltz' voor zijn zoon Max Maria. Daarnaast is een 'Favourite Waltz' voor de keizerin van Frankrijk in de selectie opgenomen; het geeft een kijkje in Webers persoonlijkheid. De '12 Allemandes' op. 4 (WeV p.1) werden ook opgedragen aan een vrouw. Ze zijn, net als het Pianoconcert van Clara Schumann, een jeugdwerk,' aldus de gedetailleerde beschrijving van het concept. 'Beide pianoconcerten worden verenigd door een onmiskenbare dansachtige karakteristiek. Grappig genoeg componeerden zowel Carl Maria von Weber als Clara Schumann het eerste deel als laatste,' meldt Luisa Imorde ook. Maar het begon allemaal veel eenvoudiger: 'De oorsprong van dit album was simpelweg mijn zoektocht naar minder bekende pianoconcerten. En daar zaten die van Clara Schumann en Carl Maria von Weber bij. Al het andere kwam daaruit voort.' Imorde heeft niet alleen een vaste hand in het samenstellen van het repertoire, maar ook in het kiezen van haar muzikale partners. Het Filharmonisch Orkest van Bremen, een geroutineerd en goed geoefend team, gaf haar de nodige ruggensteun en dirigent Marie Jacquot, die inmiddels is uitgegroeid tot een wereldwijd gevraagde sterdirigent, leidde alle musici met trefzekere hand naar de nodige romantische sferen. Zowel muzikaal als technisch zijn de werken veeleisend. 'Als je pianistisch wilt weten wat een meester Clara Schumann was aan de piano, dan moet je absoluut dit pianoconcert gespeeld hebben!' geeft Luisa Imorde toe. Uiteindelijk is dit album een groot luistergenot, met veel verrassingen.