Minnesota Orchestra, Osmo Vänskä Mahler: Symphony No.7 (Super Audio CD)
Beschrijving
Bol Partner
In een poging om de eerste uitvoering van zijn Zevende Symfonie te regelen, verklaarde Gustav Mahler dat het zijn beste werk was, 'overwegend vrolijk van karakter'. Zijn jongere collega Schönberg uitte zijn bewondering voor het werk, en Webern beschouwde het als zijn favoriete Mahler-symfonie. Niettemin blijft het de minst uitgevoerde en minst besproken symfonie van de hele cyclus, en wordt het beschouwd als raadselachtig en minder succesvol dan zijn broers en zussen. Een van de redenen hiervoor zijn de enorme contrasten die deze symfonie - zelfs voor Mahler - omvat: van een eerste deel dat de sfeer van de vorige symfonie, de 'Tragische' Zesde, lijkt voort te zetten, tot een finale die van overdreven triomfalisme is beschuldigd en die Mahler zelf ooit als 'klaarlichte dag' heeft omschreven. Tussen deze twee polen levert hij niet minder dan twee delen met de titel Nachtmusik ('nachtmuziek'), die een scherzo omlijsten waaraan de componist de karakteraanduiding schattenhaft ('schimmig') heeft toegevoegd.Mahler heeft de beroemde uitspraak gedaan dat 'een symfonie moet zijn als de wereld. Zij moet alles omhelzen De Zevende is net zo trouw aan dit gezegde als alle andere symfonieën en biedt een rijkdom aan emoties, stemmingen en kleuren. De componist maakt volledig en vindingrijk gebruik van de uitgebreide blazers- en slagwerksecties van het orkest - inclusief koebellen, zwepen en klokkenspel - evenals een mandoline en een gitaar, die een troubadour-achtig aspect toevoegen aan de nachtelijke serenade van het vierde deel. Dit alles wordt tot leven gebracht door de spelers van het Minnesota Orchestra onder Osmo Vänskä, waarmee ze een cyclus voortzetten die zowel om de uitvoeringen als om de opgenomen klank wordt geprezen.
In een poging om de eerste uitvoering van zijn Zevende Symfonie te regelen, verklaarde Gustav Mahler dat het zijn beste werk was, 'overwegend vrolijk van karakter'. Zijn jongere collega Schönberg uitte zijn bewondering voor het werk, en Webern beschouwde het als zijn favoriete Mahler-symfonie. Niettemin blijft het de minst uitgevoerde en minst besproken symfonie van de hele cyclus, en wordt het beschouwd als raadselachtig en minder succesvol dan zijn broers en zussen. Een van de redenen hiervoor zijn de enorme contrasten die deze symfonie - zelfs voor Mahler - omvat: van een eerste deel dat de sfeer van de vorige symfonie, de 'Tragische' Zesde, lijkt voort te zetten, tot een finale die van overdreven triomfalisme is beschuldigd en die Mahler zelf ooit als 'klaarlichte dag' heeft omschreven. Tussen deze twee polen levert hij niet minder dan twee delen met de titel Nachtmusik ('nachtmuziek'), die een scherzo omlijsten waaraan de componist de karakteraanduiding schattenhaft ('schimmig') heeft toegevoegd.Mahler heeft de beroemde uitspraak gedaan dat 'een symfonie moet zijn als de wereld. Zij moet alles omhelzen De Zevende is net zo trouw aan dit gezegde als alle andere symfonieën en biedt een rijkdom aan emoties, stemmingen en kleuren. De componist maakt volledig en vindingrijk gebruik van de uitgebreide blazers- en slagwerksecties van het orkest - inclusief koebellen, zwepen en klokkenspel - evenals een mandoline en een gitaar, die een troubadour-achtig aspect toevoegen aan de nachtelijke serenade van het vierde deel. Dit alles wordt tot leven gebracht door de spelers van het Minnesota Orchestra onder Osmo Vänskä, waarmee ze een cyclus voortzetten die zowel om de uitvoeringen als om de opgenomen klank wordt geprezen.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: