Miss Grit Follow The Cyborg (CD)

Miss Grit, de in New York gevestigde, Koreaans-Amerikaanse muzikante Margaret Sohn (they/she), kondigt Follow the Cyborg aan, hun debuutalbum - uit op Mute. Op Follow the Cyborg volgt Sohn het pad van een niet-menselijke machine, die van zijn hulpeloze oorsprong naar bewustzijn en bevrijding gaat. Nu eens zacht en spaarzaam, dan weer vluchtig en explosief beweegt het zich in een sonische wereld van elektronische experimenten en opzwepende elektrische gitaren. Zoals beschreven door Pitchfork, '[Miss Grit] weigert haar songs in nette, voorspelbare vormen te gieten, maar laat ze in plaats daarvan uitdijen en scheuren.' De impuls van Miss Grits om een album te maken over het leven van een cyborg komt voort uit hun eigen verbinding met deze manier van bestaan. Als non-binair artiest met een gemengd ras heeft Sohn altijd de grenzen van de identiteit die de buitenwereld hen oplegt afgewezen, ten gunste van een vloeibaarder en complexer begrip van het zelf. Door Rolling Stone geprezen als een 'inventieve, scherpzinnige singer-songwriter', is hun proces introspectief, hun visie precies. In hun verkenning van het leven van een cyborg verwijzen ze subtiel en openlijk naar films als Her, Ex Machina en Ghost in the Shell, maar ook naar essays van Jia Tolentino (uit Trick Mirror: Reflections on Self-Delusion) en Donna Horroway's A Cyborg Manifesto. 'Follow the Cyborg' verschijnt tweemaal op het album - zowel in het Engels als in het Koreaans ('사이보그를 따라와'), Miss Grits tweede taal in wording. Dit moment vertegenwoordigt hun herovering van beide culturele identiteiten; geen van beide voelt precies als thuis zonder de andere verweven. Na het eerder uitgebrachte 'Like You' zoemt 'Follow the Cyborg' met synths en Sohns gecontroleerde tenor. Percussie van Stella Mozgawa (Warpaint) geeft een meer upbeat draai aan, het nummer breidt zich uit met levendige gitaarlijnen en deining van saxofoon. De begeleidende video voor de Engelse versie is een prachtig filmisch stuk, geregisseerd door Curry Sicong Tian. De opening is neon getint, met kleuren uit de film, en later met high-fashion, futuristische scènes en esthetiek, vaak te vinden in de eerder genoemde anime. 'Ik wilde mijn lichaam in de cyberwereld plaatsen, zodat de verschillende variaties van mijn geest zich vrij kunnen bewegen,' zegt Sohn. 'Ik wilde er een beetje freakish uitzien, onherkenbaar voor mezelf om mijn instinctieve filtering te vermijden.'