Niels Bijl & Hans Erik Dijkstra Chant Du Saxophone Tenor (Super Audio CD)

Halverwege de 19e eeuw verraste instrumentenbouwer Adolphe Sax de muziekwereld met de uitvinding van de saxofoon. Het instrument was meteen een groot succes. In de jaren die volgden zagen veel componisten (o.a. Berlioz, Bizet) de eindeloze mogelijkheden van dit instrument en gebruikten het in orkestwerken en kamermuziek. Binnen de kortste keren werd de saxofoon erg populair en onsterfelijk door het veelvuldige gebruik ervan in de opkomst van de jazz in de jaren 1920. Schumann was een zeer actieve voorstander van de ontwikkeling van het instrument, net als Adolphe Sax die verantwoordelijk was voor de laatste wijzigingen aan de Franse hoorn. Jammer genoeg heeft Schumann nooit de kwaliteiten van de saxofoon erkend en heeft hij geen werken geschreven specifiek voor dit eveneens nieuwe instrument. In contrast hiermee staat de Russische componist Alexander Gazounov, die in de herfst van zijn leven (1928) zijn vaderland verliet om in Parijs te gaan wonen. Hier kwam hij in contact met de uitvoeringen van saxofoonpioniers Marcel Mule en Sigurd Raschèr voor wie hij zijn Quatuor en Concerto Opus 109 schreef. Chant du Ménestrel was eigenlijk al vele jaren eerder geschreven, in 1912, oorspronkelijk voor cello en piano en opgedragen? Aan zijn goede vriend de meester cellist, Alexander Wierzbilowicz. Hoewel de saxofoon in Rusland niet werd geaccepteerd als een volwaardig instrument ('bourgeois') is Chat du Ménestrel toch de meest voor de hand liggende proloog voor een ode aan dit instrument: Chant du Saxophone Ténor.