Oliver Nelson Blues & The..

The album The Blues And The Abstract Truth van Oliver Nelson wordt beschouwd als een mijlpaal in de geschiedenis van de jazz. Uitgebracht in LP-formaat en opgenomen in 1961, wordt het vaak genoemd als het meesterwerk van Nelson, die hier niet alleen excelleert als saxofonist maar vooral als componist en arrangeur. Het album wordt gekenmerkt door zijn unieke benadering van de blues: Nelson onderzoekt de muzikale stemming en structuur van het genre, waarbij hij slechts sommige nummers aan het conventionele 12-maats schema onderwerpt en andere composities via complexe vormen laat verlopen. Terwijl de improvisaties vaak dicht bij de klassieke blues blijven, brengt Nelson een abstractere en harmonieus verfijnde benadering die het album tot een klassieker maakt. Het genre van The Blues And The Abstract Truth is jazz, meer specifiek wordt het vaak aangeduid als post-bop en hard bop. Nelson werkt samen met een uitzonderlijk gezelschap van avant-garde jazzmusici uit het begin van de jaren zestig. De bezetting bestaat uit Oliver Nelson zelf op alt- en tenorsaxofoon, Freddie Hubbard op trompet, Eric Dolphy op altsaxofoon en fluit, George Barrow op baritonsaxofoon, Bill Evans op piano, Paul Chambers op contrabas en Roy Haynes op drums. Deze muzikanten zorgden voor een uitgesproken ensemblegeluid waarin harmonische subtiliteit, afwisselende voicings en solistische vrijheid samenkomen. Bill Evans en Paul Chambers, die eerder samenwerkten op het invloedrijke album Kind of Blue van Miles Davis, levert hier opnieuw een ingetogen maar melodisch sterke bijdrage. Het album bevat zes nummers waarvan 'Stolen Moments' het bekendst is. Dit stuk opent het album en wordt gezien als een jazzstandard van de moderne jazz. 'Stolen Moments' staat bekend om zijn 16-maats patroon, hoewel de solo’s het traditionele 12-maats schema volgen. Andere opvallende composities zijn 'Hoe-Down', met een energieke ritmiek en een 44-maats structuur, en 'Cascades', dat het klassieke AABA-vorm uitbreidt door een 16-maats mineur-blues als basis te nemen. Elk nummer laat Nelsons vermogen zien om conventies te herscheppen en tegelijkertijd een emotionele sfeer vast te houden. De opname van The Blues And The Abstract Truth wordt regelmatig geroemd om de warme, goed gedefinieerde sound van de LP, een verdienste van zowel de musici als de karakteristieke studiotechniek van het Van Gelder Studio. Het album werd uitgebracht op het Impulse! label en wordt sinds het verschijnen gezien als een essentieel document van de jazzmoderne. Kritieken prijzen vooral de balans tussen ensemblepassages en individuele improvisaties, maar ook de manier waarop Nelson het bouwwerk van de blues weet uit te rekken en te vervormen zonder de wortels uit het oog te verliezen. The Blues And The Abstract Truth is een toonbeeld van creativiteit en samenspel binnen de jazz. Het album laat Nelson zien als vernieuwende muzikant die met een kleine bezetting, en met behoud van expressie en complexiteit, een centrale plaats in de jazzgeschiedenis veroverde. Het blijft decennia na verschijnen een bron van inspiratie door de perfecte samensmelting van compositie, arrangement en geïmproviseerde expressie.