Pantha Du Prince Conference Of Trees

Conference of Trees van Pantha Du Prince is een dubbelalbum dat zich onderscheidt door de manier waarop het elektronische muziek samenbrengt met organische klanken en biocentrische thema’s. Het album, uitgebracht in het jaar 2020, valt binnen het genre van elektronische muziek, met stijlinvloeden uit de minimal techno, experimentele techno, house en microhouse. De plaat laat horen hoe Hendrik Weber – alias Pantha Du Prince – zijn muzikale palet uitbreidt met houten instrumenten, strijkers, klokkenspel en zelf gebouwde percussie, waarmee hij een geluidsspectrum creëert dat even diep als atypisch is. Conference of Trees is een conceptueel album waarbij het idee van communicatie tussen bomen en de verbondenheid met het bos centraal staat. De muziek is ontwikkeld vanuit een fascinatie voor natuurlijke ecosystemen en hoe geluid als medium voor interactie tussen levende organismen werkt. Weber nodigt zijn luisteraar uit om een denkbeeldige dialoog tussen bomen te ontcijferen en reflecteert op onze verhouding tot de natuur door middel van klanklagen die voortdurend transformeren. In de openingstrack 'Approach in a Breeze' klinkt het album dromerig en lyrisch, met overlappende akkoorden die langzaam aanzwellen. De elektronische sfeer wordt hier subtiel doorspekt met organische elementen, waardoor meteen de toon wordt gezet voor de rest van het album. Het narratief van Conference of Trees ontvouwt zich verder met nummers als 'Supernova Space Time Drift', een van de meest gelaagde en vormveranderende stukken op het album. Het begint met onrustige, tikkende geluiden en ontwikkelt zich tot een diepe, hypnotiserende house-track vol textuur. Een ander opvallend nummer is 'Silentium Larix', waarin een ingetogen tempo samenkomt met een warme cellopartij en verwijst naar de lariks, een boomsoort waarvan bekend is dat deze vaak deel uitmaakt van door mensen aangelegde bossen. Hier gebruikt Pantha Du Prince akoestische en elektronische middelen om een gevoel van vervreemding en reflectie op te roepen. In 'Plus in Tacet' worden xylophoneklanken en strijkers samengevlochten met een pulserende beat, wat de luisteraar het gevoel geeft zich in het hart van een bos te bevinden. Deze combinatie van natuurlijke en elektronische geluiden is kenmerkend voor het hele album en draagt bij aan de beoogde verweving van technische en organische processen. Het slotstuk, 'Lichtung', straalt verstilling uit met een meditatief karakter en een zachte menselijke koorpartij die de luisterervaring afrondt. De lengte van Conference of Trees – 76 minuten verspreid over twee LP’s – biedt Pantha Du Prince de ruimte om elke track ruim en ongedwongen uit te werken. De composities ademen, ontwikkelen zich en nemen de luisteraar mee op een auditieve reis door sonische bossen. Dit album differentieert zich van zijn eerdere werk door meer nadruk te leggen op handgemaakte percussie, klankonderdelen uit het bos en het experiment met hout als klankbron. Daarmee is Conference of Trees zowel een ode aan als een waarschuwing voor de kwetsbaarheid van onze bossen en het belang van symbiotische relaties in de natuur. Pantha Du Prince laat zo zien dat elektronische muziek niet losstaat van de wereld om ons heen, maar juist bij uitstek gevoelig is voor nieuwe vormen van verbinding.