Royal Scottish National Orchestra, Stéphane Denève Debussy: Orchestral Works (2 Super Audio CD)

Stéphane Denève, internationaal erkend als dirigent van het hoogste kaliber, werd in 2005 muziekdirecteur van het Royal Scottish National Orchestra en heeft sindsdien de aandacht getrokken van zowel publiek als critici. In mei neemt de dirigent afscheid van Schotland en het RSNO met een reeks 'Au Revoir'-concerten en deze collectie orkestwerken van Debussy. Na de impact van de productie van Pelléas et Mélisande in 1902 werd met intense belangstelling uitgekeken naar het volgende orkestwerk van Debussy. La Mer stelde niet teleur en wordt vandaag de dag algemeen beschouwd als een werk met een cruciale invloed op de twintigste-eeuwse muziek. Na de voltooiing van dit werk worstelde Debussy niet minder dan zeven jaar met wat Images voor orkest zou worden. Sommige critici waren verbaasd over het werk en suggereerden dat Debussy's talent misschien was opgedroogd. Ze werden prompt terechtgewezen in een artikel van Ravel, die hen beschuldigde van 'het langzaam sluiten van de oogleden voor de opkomende zon onder luid protest dat de nacht valt'. Met een zwoele fluitsolo opende Prélude à l'après-midi d'un faune een verbazingwekkende nieuwe wereld voor de westerse muziek. Debussy baseerde deze compositie op een gedicht van Mallarmé, die aan de componist schreef: 'Ik kom van het concert, diep ontroerd: Een wonder! Dat je illustratie van L'Après-midi d'un faune geen dissonantie vertoont met mijn tekst, behalve dan dat je je verder waagt, echt, in nostalgie en licht...' De drie Nocturnes bevatten een van de meest fantasierijke orkestwerken van Debussy. In de woorden van de componist, 'de titel Nocturnes is... niet bedoeld om de gebruikelijke vorm van een nocturne aan te duiden, maar eerder alle verschillende indrukken en de speciale effecten van licht die het woord zou suggereren'. Debussy gaf beschrijvingen van de drie delen. nuages', bijvoorbeeld, verbeeldt 'de langzame, melancholische processie van de wolken, eindigend in een grijze doodsstrijd getint met wit', en ook de ervaring van het staan 'op de Pont de Solférino heel laat in de nacht. Totale stilte. De Seine zonder rimpeling, als een aangetaste spiegel'.