Salaputia Brass Chansons Sans Paroles (CD)

Ze noemen zichzelf bescheiden 'kleine jongens' (lat. salaputia), en toch weten ze waanzinnig goed hoe ze thematisch verfijnde programma's moeten maken en muziek op het hoogste niveau moeten maken. De 12 sympathieke muzikanten van het jonge koperensemble Salaputia Brass hebben al vier albums uitgebracht en presenteren nu hun debuutalbum op Berlin Classics. Chansons sans paroles is een compilatie van 34 liederen uit de rijke geschiedenis van het Franse chanson. De originele bewerkingen en nieuwe arrangementen zijn overtuigend, zelfs zonder tekst. De zang is overgeleverd aan de blazers van het ensemble, waarvan de leden verschillende soloposities bekleden in Duitse toporkesten (Konzerthausorchester Berlin, Staatskapelle Dresden, Gewandhausorchester Leipzig, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Philharmonisches Staatsorchester Hamburg). De vertaling van de albumtitel 'Liederen zonder woorden' doet onvermijdelijk denken aan Felix Mendelssohn Bartholdy. Zijn liedachtige karakterstukken waren puur instrumentaal bedoeld om de verbeelding te inspireren. Hetzelfde geldt voor Chansons sans paroles. 'Na onze programma's met symfonische en folkloristische klanken moest er een lichtere, zweverige, kleurrijkere mix van klanken volgen,' legt Peter Dörpinghaus, trompettist in het ensemble, uit. 'We proberen nieuwe wegen in te slaan,' vervolgt zijn ensemblecollega Felix Baur (hoorn). 'Dit album is niet bedoeld als een typische populaire hit. Eerder iets voor de oren en het hoofd.' Zelfs zonder voorkennis van de originele chansonteksten, laat deze muziek niet na indruk te maken. Salaputia Brass gaat verder dan het pure koperspectrum en omvat ook percussie-instrumenten en melodisch gestemde malletinstrumenten. Al in de opener 'So ist Paris' is een drumset duidelijk een van de drijvende krachten. De medley raakt het hart van alle chansonliefhebbers en bevat andere aanstekelijke melodieën zoals 'Les Champs-Elysées' en 'La vie en rose'. De arrangementen van Heinz Bröcker zijn vakkundig gearrangeerd door Martin Wagemann (solotrompettist in het orkest van de Deutsche Oper Berlin). Het album is verdeeld in vier grote delen, onderverdeeld door drie gevoelige arrangementen van Peter Dörpinghaus: 'Après une rêve' en 'Au bord de l'eau' van Gabriel Fauré en 'Vocalise-ètude en forme de Habanera' van Maurice Ravel. Het eerste deel is gewijd aan werken van de Franse kunstenaarsgroep 'Groupe des Six'. Door het gebruik van dempers en verschillende instrumenten geeft Peter Dörpinghaus zijn arrangementen nieuwe klankkleuren. Bijzonder levendige voorbeelden zijn 'Rosemonde' van Arthur Honegger of 'Romance sans paroles' van Louis Dureys. De volgende sectie is ook rijk aan klankkleuren. De 'Sept Chansons' van Francis Poulanc schijnen in een heel nieuw licht. 'Onze geluidstechnicus Thomas Bößl, die de cyclus kent uit zijn tijd als koorzanger, herkende sommige stukken bijna niet,' lacht Peter Dörpinghaus. Het volgende deel opent een sublieme klankwereld met renaissancewerken zoals 'Il est bel et bon' van Pierre Passereau, 'Bonjour mon coeur' van Orlando di Lasso, 'Dulce mémoire' van Pierre Sandrin of 'Faulte d'argent' van Pierre de Manchicourt. De zeven chansons van Erik Satie 'Chansons de Caf' Conc'' vormen het laatste deel van het album. De charmante arrangementen van Rainer Hoffmann (bastrombonist in het Frankfurt Opera and Museum Orchestra en arrangeur) getuigen van originaliteit. Een speciale muzikale gast is hier de bekende zanger Max Raabe, die de melodie van 'Les Oiseaux' fluit. Leuk weetje: één stuk op het album werd pas geschreven tijdens het opnameproces. Nadat de Franse componist Thierry Escaich (*1965) naar de eerste opnames had geluisterd, bewerkte hij Pierre Sandrins 'Puisque vivre en servitude' tot zijn 'Oude Lied'. Het album wordt levendig afgesloten met een hit van de Nouvell chansonzangeres Zaz, 'Je veux' (Ik wil) in een charmant arrangement van de Zweedse trombonist en arrangeur Lars Karlin. Chansons sans paroles omspant een brede historische boog en leidt van de madrigalen uit de Renaissance naar het heden. De expressieve kracht van de blazers in dit stijlbereik is indrukwekkend en doet verlangen naar meer!