Temple Of The Dog (2 LP) (25th Anniversary Edition)

Temple Of The Dog is het enige studioalbum van de gelijknamige band uit Seattle, bestaande uit leden van Soundgarden, Mother Love Bone en latere leden van Pearl Jam. Het album behoort tot het grunge- en alternative rock-genre, maar onderscheidt zich door een opvallende mix van hardrock, soul, psychedelica en blues. Zelfs als het vaak als grunge geclassificeerd wordt, kent het album een open en melodisch karakter dat verder reikt dan het gangbare genrebeeld. Temple Of The Dog ontstond als eerbetoon aan Andrew Wood, de overleden zanger van Mother Love Bone, en ademt een sfeer van muzikale samenwerking en emotionele eerlijkheid. Het album werd oorspronkelijk uitgebracht in het begin van de jaren negentig, maar kreeg pas later brede erkenning, toen de betrokken leden succes bereikten met hun andere bands, vooral Pearl Jam en Soundgarden. Door deze achtergrond wordt het album beschouwd als een soort muzikaal document dat een bijzonder moment in de Seattle-scene vangt; niet alleen vanwege de samenstelling van de band, maar ook vanwege de oprechte beweegreden – vriendschap en verlies. Qua muzikale aanpak is Temple Of The Dog minder agressief dan het eerdere werk van bijvoorbeeld Soundgarden. De nummers zijn overwegend langzaam en melodieus, met een warm en toegankelijk geluid dat duidelijk contrasteert met de rauwe, harde metalinvloeden uit andere projecten van de bandleden. De teksten zijn vrijwel allemaal door Chris Cornell geschreven, waarbij enkele tracks, zoals Say Hello 2 Heaven en Reach Down, direct als reactie op Woods dood zijn geschreven. Het album opent met deze toonzettende nummers, waarbij vooral het gospelachtige karakter van Reach Down bijblijft. Een ander iconisch nummer is Hunger Strike, dat met zijn gedeelde zang tussen Cornell en Eddie Vedder een krachtig sociaal statement neerzet. Naast deze tracks springen ook nummers als Pushin’ Forward Back en Call Me a Dog in het oog. Pushin’ Forward Back valt op door het unieke 7/4-ritme en energieke gitaarriffs, terwijl Call Me a Dog uitmondt in een krachtige climax van gitaren en zang. Het slotnummer, All Night Thing, laat juist een ingetogen kant horen met een subtiel orgel- en pianospel en vormt een sfeervolle afsluiting van het album. Voor het 25-jarig jubileum verscheen een geremasterde 2LP Anniversary Edition, waarmee het album opnieuw onder de aandacht kwam en een nieuwe generatie luisteraars wist te bereiken. Temple Of The Dog blijft een van de meest oprechte en tijdloze albums uit de gouden Seattle-tijd—niet alleen vanwege het bandlidmaatschap, maar vooral door de emotionele lading en de unieke kruisbestuiving van genres.