The Bar Kays Gotta Groove (LP)
Beschrijving
Bol Partner
Gotta Groove van de Bar-Kays is een LP die valt binnen het genre van funk en soul, met duidelijke invloeden uit de psychedelische en jazz-achtige stromingen die laat jaren zestig kenmerkten. Dit album werd uitgebracht in 1969, een periode waarin de band zich na het verlies van enkele leden langzaam opnieuw moest uitvinden en een nieuwe, experimentele richting insloeg. Het album wordt veelal gezien als een overgangswerk. De Bar-Kays, oorspronkelijk bekend van hun instrumentale soulnummers, begonnen op Gotta Groove met het verkennen van meer gedurfde en diverse muzikale stijlen. Zo combineren ze op inventieve wijze harde, energieke funk met psychedelische rockinvloeden en subtiele jazzkenmerken, wat leidt tot een rijk en gevarieerd geluid dat typerend werd voor hun vernieuwde identiteit. De band gebruikte voor hun benadering zelfs de term 'black rock', waarmee ze hun bijdrage aan het ontstaan van funk als genre kracht bijzetten. Een van de opvallendste tracks op het album is het tweedelige 'Don’t Stop Dancing (To the Music)'. Dit nummer vangt de geest van de plaat perfect, met zijn spetterende ritmes en avontuurlijke lay-out die dansvloeren in beweging bracht. Daarnaast valt 'If This World Were Mine', een soulvolle bewerking van het Marvin Gaye-nummer, direct op dankzij de jazzy benadering en het uitgesproken expressieve karakter van de uitvoering. Ook bevat Gotta Groove opvallende instrumentale versies van The Beatles-hits, waaronder 'Yesterday' en 'Hey Jude', waarmee de band niet alleen hun technische kunde, maar ook hun brede muzikale interesse toont. Gotta Groove laat een Bar-Kays horen die zowel de erfenis van de klassieke soul omarmen als de vrijheid zoeken van experiment en grensverleggende muziek. Met deze LP leverden ze een belangrijke bijdrage aan de evolutie van soul en funk, waarmee ze hun plek in de muziekgeschiedenis definitief hebben verankerd.
Gotta Groove van de Bar-Kays is een LP die valt binnen het genre van funk en soul, met duidelijke invloeden uit de psychedelische en jazz-achtige stromingen die laat jaren zestig kenmerkten. Dit album werd uitgebracht in 1969, een periode waarin de band zich na het verlies van enkele leden langzaam opnieuw moest uitvinden en een nieuwe, experimentele richting insloeg. Het album wordt veelal gezien als een overgangswerk. De Bar-Kays, oorspronkelijk bekend van hun instrumentale soulnummers, begonnen op Gotta Groove met het verkennen van meer gedurfde en diverse muzikale stijlen. Zo combineren ze op inventieve wijze harde, energieke funk met psychedelische rockinvloeden en subtiele jazzkenmerken, wat leidt tot een rijk en gevarieerd geluid dat typerend werd voor hun vernieuwde identiteit. De band gebruikte voor hun benadering zelfs de term 'black rock', waarmee ze hun bijdrage aan het ontstaan van funk als genre kracht bijzetten. Een van de opvallendste tracks op het album is het tweedelige 'Don’t Stop Dancing (To the Music)'. Dit nummer vangt de geest van de plaat perfect, met zijn spetterende ritmes en avontuurlijke lay-out die dansvloeren in beweging bracht. Daarnaast valt 'If This World Were Mine', een soulvolle bewerking van het Marvin Gaye-nummer, direct op dankzij de jazzy benadering en het uitgesproken expressieve karakter van de uitvoering. Ook bevat Gotta Groove opvallende instrumentale versies van The Beatles-hits, waaronder 'Yesterday' en 'Hey Jude', waarmee de band niet alleen hun technische kunde, maar ook hun brede muzikale interesse toont. Gotta Groove laat een Bar-Kays horen die zowel de erfenis van de klassieke soul omarmen als de vrijheid zoeken van experiment en grensverleggende muziek. Met deze LP leverden ze een belangrijke bijdrage aan de evolutie van soul en funk, waarmee ze hun plek in de muziekgeschiedenis definitief hebben verankerd.
Prijshistorie
Prijzen voor het laatst bijgewerkt op: